Το βιβλίο του Γ. Μαργαρίτη Προαγγελία θυελλωδών ανέμων… Ο πόλεμος της Αλβανίας και η πρώτη περίοδος της Κατοχής (εκδ. Βιβλιόραμα, Αθήνα 2009) σίγουρα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον για όσους ερασιτέχνες ασχολούμαστε με τη δεκαετία του ’40. Ο συγγραφέας έχει κατοχυρωθεί, δίκαια ή άδικα, ως ο πάπας της κλασσικής, παγιωμένης «αριστερής» οπτικής και ως ο κορυφαίος αντίπαλος των αναθεωρητών της Ιστορίας (Καλύβας, Μαραντζίδης κλπ). Να όμως που και ο ίδιος δε διστάζει να καταγράφει απόψεις που εκ πρώτης όψεως μοιάζουν σκανδαλωδώς «αναθεωρητικές» -και εξόχως προβληματικές από πολιτική άποψη. Η πρώτη από αυτές έχει να κάνει με το ρόλο και τη φύση της ΕΟΝ, της μεταξικής οργάνωσης νεολαίας, την οποία ο Μαργαρίτης ούτε λίγο ούτε πολύ εμφανίζει ως τον άμεσο πρόγονο της …ΕΠΟΝ!
Διαβάζουμε (σελ. 31):
Η ΕΟΝ – η Εθνική Οργάνωση Νεολαίας – που δημιούργησε (σημ: ο Μεταξάς) και την οποία θέλησε να ταυτίσει με τις βαθύτερες πολιτικές ιδέες του – έναν φασισμό με στοιχεία δανεικά από τους ευρωπαϊκούς αντίστοιχους αλλά και με έντονα στοιχεία εθνικής ιδιαιτερότητας-, κατάφερε να αλλάξει σε πολλά σημεία τις αντιλήψεις. Το κυριότερο ήταν ότι μετέστρεψε την αίσθηση της συλλογικότητας των προσπαθειών σε πολιτική και κοινωνική έκφραση. Φασιστική ναι, θεατρική οπωσδήποτε, μισητή ενίοτε από κάθε πλευρά, ριζοσπαστική όμως και καθοριστική για τις πολιτικές συμπεριφορές της, για δεύτερη φορά στην ιστορία της, αναγεννημένης Ελλάδας. (σημ: Ποια είναι η πρώτη φορά;)
Ο Μεταξάς επένδυσε στους νέους, καθώς η Ελλάδα εκείνου του καιρού ήταν μια χώρα νέων ανθρώπων. Έρχονταν με ορμή στο προσκήνιο οι γενιές που γεννήθηκαν αμέσως μετά την καταιγίδα, όταν η δημογραφία συνέβαλε με τον τρόπο της στην επούλωση των πληγών και των κενών. Αυτά τα παιδιά, που μεγάλωσαν μέσα σ’ έναν κόσμο προσπάθειας, ο οποίος συνεχώς μεταμορφωνόταν, κλήθηκαν να μαθητεύσουν σε ένα νέο τρόπο ζωής. Βρέθηκαν μέλη μιας οργάνωσης, μακριά από τις οικογένειες και τον ασφυκτικό έλεγχό τους, έφτιαξαν παρέες, αγόρια και κορίτσια μαζί, ανατρέποντας τα «ταμπού» και τις φοβίες. Δημιούργησαν, τραγούδησαν, πήγαν εκδρομές μαζί, έφεραν τη μόδα των νεανικών συναθροίσεων, των πάρτυ στην πόλη αλλά και στο χωριό. (σημ: κρατηθείτε, έχει κι άλλα…) Εφάρμοσαν, κάτω από την προστασία θα λέγαμε, του καθεστώτος, όσα ο κινηματογράφος δίδασκε ως τρόπους ζωής και συμπεριφοράς. Είναι αμφίβολο αν στην ΕΟΝ ανακάλυψαν τον φασισμό και τον εμπέδωσαν. (…) Οπωσδήποτε όμως συνάντησαν εκεί έναν τρόπο ζωής που σάρωνε τις μέχρι τότε προκαταλήψεις και τα ασφυκτικά πλαίσια συμπεριφοράς που ο παλιός κόσμος – η οικογένεια- επέβαλλε. Το χαμόγελο, ακόμα περισσότερο το γέλιο της νεανικής αυτονομίας, μαζί με τα τραγούδια που το κανοναρχούσαν, μπήκε στη ζωή των νέων ανθρώπων. Οι ίδιοι, λίγο αργότερα ήξεραν να φτιάξουν την ΕΠΟΝ, χρησιμοποιώντας τα ίδια αυτά υλικά, χωρίς το φασισμό φυσικά, που ανώδυνα, σχεδόν απαρατήρητα, ξεχάστηκε… (σημ: η υπογράμμιση δική μου).
Παίδες και κόρες, έχω την αίσθηση ότι αυτό το απόσπασμα θα γίνει δημοφιλέστατο μεταξύ των υμνητών – απολογητών της δικτατορίας του Μεταξά, με το επιπλέον «προσόν» ότι προέρχεται από την πένα ενός δημοφιλούς ιστορικού με πλάκα τα «αριστερά» γαλόνια… Ας δούμε όμως μερικά ακόμα σημεία του κριτικού (;) υμνολογίου Μαργαρίτη προς τη δικτατορία του Μεταξά:
Μα και οι μεγαλύτεροι, αυτοί που μοχθούσαν, δέχτηκαν τις καταλυτικές επιδράσεις αυτού που χαρακτηρίστηκε ως πολιτική των μαζών. Εργατικά σωματεία, κορπορατιστικών πλέον προσανατολισμών, όπως ο Μεταξάς και το καθεστώς του το επιθυμούσαν, σύλλογοι, συνεταιρισμοί, κοινότητες, τοπικές ενώσεις, άνθισαν, σε μια εποχή που η συλλογικότητα της ζητούσε και που ο φασισμός, υστερόβουλα, τις ενίσχυε. Η ανακάλυψη της φυσιολατρίας, της εκδρομής, από τους πολλούς, τους ανθρώπους του μόχθου, ήταν μια καταλυτική εξέλιξη. Τους βλέπουμε στις παλιές φωτογραφίες, έτοιμους για το ταξίδι, με τι κιθάρες και τα μαντολίνα τους, με το τραγούδι πάντα έτοιμο, άνδρες και γυναίκες χαμογελαστοί, να χαίρονται τη μέρα της ανάπαυλας.
Τι ορέα… Ειδικά εκείνο το μαντολίνο… Αλλά μη νομίζετε ότι ο Μαργαρίτης σταματάει εδώ:
Τα στοιχεία που διαμόρφωναν τη νέα αφετηρία του ελληνικού κράτους χτίστηκαν μεθοδικά στα δεκαπέντε αυτά χρόνια (σημ: από το 1925 έως το 1940). Μαζί τους χτίστηκαν και οι Έλληνες στη νέα τους εκδοχή. Εργατικοί, δημιουργικοί και, προπαντός, αισιόδοξοι. Είχαν φτιάξει τη χώρα, ήταν φυσικό να προαισθάνονται υπεύθυνοι γι’ αυτή. Παρά τις περιπέτειες στην κορυφή, η Ελλάδα – εκεί θέλω να καταλήξω- ήταν μία βαθύτατα δημοκρατική χώρα. Παραγωγικά και άρα κοινωνικά δημοκρατική, κάτι πολύ βαθύτερο από τις αστειότητες του εκάστοτε κοινοβουλευτικού βίου, με τα μέτρα του οποίου συνηθίζουμε αμήχανα να προσμετρούμε τη δημοκρατία.
Το μόνο που λείπει, που δε λέγεται ευθέως δηλαδή, είναι ότι όπως η ΕΟΝ προετοίμασε την ΕΠΟΝ, έτσι και το καθεστώς του Μεταξά (μαζί τα προηγούμενα του Κονδύλη, του Πάγκαλου και των συνεχών πραξικοπημάτων) γέννησε το …ΕΑΜ.
39 Σχόλια
Comments feed for this article
27 Αυγούστου, 2010 στις 2:14 μμ
Η καλύβα ψηλά στο βουνό
[…] Αυτό θα πει αναθεώρηση της Ιστορίας! […]
15 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 12:55 μμ
iconology2009
Εκ πρώτης όψεως όντως σοκάρει. Κάνοντας όμως, έτσι πρόχειρα μιά αναδρομή τα πράγματα στην ερμηνεία του ιστορικού δεν είναι ούτε τόσο σοκαριστικά, ούτε τόσο αυθαίρετα.Δεν είμαι σε θέση τώρα να δώσω με σιγουριά μιά απάντηση αλλά αυτά τα συλλογικά μορφώματα νεολαιών ή λαϊκών στρατών και ομάδων, προυπήρξαν του ναζισμού και του φασισμού και από κεί αυτές οι ιδεολογίες πήραν και προσάρμοσαν κατά τις δικές τους βλέψεις τις δικές τους μορφές. Αρα όταν ο κ. Μαργαρίτης αναφέρεται στην ΕΟΝ σαν πρότυπο μορφικό γιά την ΕΠΟΝ μάλλον το εννοεί σαν μεταπλασμένο και βιωμένο από την εμπειρία του Ελληνα-πόσα παιδιά της ΕΠΟΝ δεν είχαν υπάρξει πριν παιδιά της ΕΟΝ;θυμάμαι την περίπτωση Μίκη Θεοδωράκη-ήταν δηλαδή η μόνη βιωμένη και απτή προσλαμβάνουσα που διέθετε ο μέσος έλληνας της εποχής. Ομως όλα αυτά τα παραστρατιωτικά σχήματα-μορφώματα ανάγονται σε θεσμούς και οργανώσεις της Σοβιετικής Ενωσης. Στην πριν την Σοβιετική Ενωση Ευρώπη τέτοιου είδους οργανώσεις δεν έχω υπόψιν μου να υπήρχαν και ημόνη νεολαΐστική οργάνωση με κάποια μορφής μιλιταριστικά χαρακτηριστικά-κυρίως ενιαία χακένια στολή-ήταν οι Πρόκοποι στις ΗΠΑ, που βρίσκονται σε εντελώς άλλη κατεύθυνση.
Πάντως ωραία η ανάρτηση.Με έβαλε να σκεφθώ γιά κάτι που ποτέ μου δεν θα πήγαινε το μυαλό μου. Και είναι εξάλλου πάντα ενδιαφέρουσες οι απρόβλεπτες στροφές-σαν πιρουέττες-της Ιστορίας.
15 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 4:20 μμ
1ας
Δεν βρίσκω κάτι τρομερό σε αυτό που γράφει ο Μαργαρίτης.Ουσιαστικά το ΕΑΜ και η ΕΠΟΝ εκμεταλλεύτηκαν τα θετικά της 4ης Αυγούστου.Κάθε πράγμα ακόμη και μια δικτατορία έχει θετικά πράγματα.Που το παράξενο λοιπόν;
Ενά από αυτά τα θετικά ήταν και η αναβάθμιση(φυσικά για την εποχή)της θέσης της γυναίκας.
Φυσικά αν έχουμε ως προαποφασισμένη αλήθεια οτι οι «αριστεροί μπετοβλακες» οτι λένε ως πολιτική το λένε και ως Ιστορία τότε αυτομάτως οδηγούμαστε σε λανθασμένα αποτελέσματα.
Για την «αναθεωρητική» «σχολή» των Καλύβα Μαρατζίδης έχουν ασχοληθεί άλλοι πολλοί πιο σοβαροί Ιστορικοί από τον -όντως επιρρεπή στο ξεκατίνιασμα -Μαργαρίτη.Σφήκας Φλάισερ Λυμπεράτος.Οι Καλύβας- Μαραντζίδης είναι μια συνεχόμενη αστειότητα που είναι αρκούντως άξιοι για αρθρογράφοι σε εφημερίδες.
Για του λόγου του αληθές ζητώ από κάθε αναγνώστη να διαβάσει εδώ
http://stathis.research.yale.edu/articles_others.html
και μετά αν πεισθεί(!) -που το θεωρώ πολύ δύσκολο- να ψάξει αν θέλει στο Διαδίκτυο να βρει τον αντίλογο.Προφορικές μαρτυρίες και επαγωγικά συμπεράσματα στην νιοστή.Αν αυτή είναι ιστορική μεθοδολογία,εγώ είμαι αστροναύτης.
15 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 6:44 μμ
Πάνος
Ουσιαστικά το ΕΑΜ και η ΕΠΟΝ εκμεταλλεύτηκαν τα θετικά της 4ης Αυγούστου.Κάθε πράγμα ακόμη και μια δικτατορία έχει θετικά πράγματα.Που το παράξενο λοιπόν;
Θα μπορούσες να γράψεις μια έκθεση ιδεών με τίτλο «τα θετικά της 4ης Αυγούστου»; Θα ήταν πολύ ενδιαφέρον! 😉
15 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 6:54 μμ
Πάνος
Εικονολόγε,
δεν ήταν μόνο ο Μίκης, αλλά και ο Γκλέζος και πολλοί άλλοι, που πέρασαν από την ΕΟΝ. Αν υποθέσουμε ότι αυτό το «πέρασμα» είχε παιδαγωγικό χαρακτήρα, τότε θα πρέπει να προσδιορίσουμε τολμηρά (αφήνοντας κατά μέρος τις κρυάδες για τα μεταξικά «μαντολίνα») ποιά είναι στοιχεία που επιβίωσαν και αναπτύχθηκαν στο ΕΑΜ, στην πολιτική και ιδεολογική του δράση. Μήπως ο ελληνικού τύπου σταλινισμός, που για πρώτη φορά βρήκε τόσο μεγάλο πεδίο εφαρμογών, καθορίστηκε σε κάποιο μικρό ή μεγάλο βαθμό από την ΕΟΝ και το μεγαλύτερο διώκτη του, το Μεταξά; Γιατί ο Μαργαρίτης αυτό αφήνει να εννοηθεί, αν και δεν το διατυπώνει ευθέως.
Αλλά, αν το δεχτούμε αυτό ως υπόθεση εργασίας, όλη η φιλολογία που υπάρχει για τη δεκαετία του ’40 πάει περίπατο. Γι’ αυτό μίλησα στο ποστ για «πραγματική αναθεώρηση της Ιστορίας».
15 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 7:08 μμ
Λεωνίδας
Δεν νομίζω ότι προχωρά σε κάποια αναθεώρηση ο Μαργαρίτης. Κάνει αυτό που θα έκανε ο οποιοσδήποτε θέλει να προχωρήσει σε μία κοινωνιολογική επεξεργασία του ιστορικού υλικού. Υπάρχουν και οι αθέλητες συνέπειες των πράξεων των συλλογικών δρώντων στην ιστορία όχι μόνον οι ηθελημένες.
Βέβαια, στα συγκεκριμένα αποσπάσματα, ο Μαργαρίτης αναφέρεται σε λειτουργίες των πρακτικών του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου που χρησιμεύουν σαν γέφυρα για την, κατ’ αυτόν, πιο ενεργή παρέμβαση των μαζών στην πολιτική.
Παρεμπιπτόντως δεν έχω κατανοήσει γιατί η αναθεώρηση της ιστορίας συνιστά κάποιο ατόπημα από μόνη της.
Έπειτα δεν θεωρώ τους Καλύβα και Μαραντζίδη «αστείους». Στο τελευταίο βιβλίο του Μαραντζίδη γαι τον Δημοκρατικό Στρατό βλέπω ερμηνεία, χρήση πηγών, μαρτυριών, βιβλιογραφίας και φυσικά της επαγωγικής μεθόδου. Στην τελευταία γίνεται χρήση από την εποχή του Αριστοτέλη. Τώρα αν γίνεται εις τη νιοστή. Δεν ξέρω οι άνθρωποι και γενικό ερμηνευτικό πλαίσιο διαθέτουν, με άλλα λόγια, έχουν και μιαν ορισμένη, συνολική, ερμηνευτική στάση.
15 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 7:16 μμ
Πάνος
Η «αναθεώρηση της ιστορίας» δεν αποτελεί πρόβλημαγια μένα, με καμιά έννοια. Είναι όμως τρομερό (έως τραγικό) πρόβλημα για άλλους – οι οποίοι δεν διστάζουν να απαξιώσουν με τον πλέον αδίσταχτο τρόπο όποιον «αναθεωρεί».
Για τους Καλύβα και Μαραντζίδη συμφωνώ με όσα γράφεις. Το βιβλίο του Μαραντζίδη για το Δημοκρατικό Στρατό περιέχει εξαιρετικό υλικό, αλλά και «τραβηγμένες» απόψεις, προιόντα της ιδεολογικής προσκόλλησης του συγγραφέα, από την οποία μάλλον δε μπορεί να απαλλαγεί. Στα πλάνα της καλύβας είναι ένα ποστ – βιβλιοπαρουσίαση.
15 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 7:24 μμ
Λεωνίδας
Δεν είμαι σε θέση να το προχωρήσω το θέμα, τουλάχιστον τώρα.
Χαίρομαι Πάνο που έχεις τέτοια άποψη, άλλωστε είναι φανερό από τα γενικότερα σχόλιά σου. Όχι τίποτε άλλο αλλά αυτά τα περί αναθεωρητισμού μου θυμίζουν φοιτητικές συνελεύσεις. Ουσιαστικά απευθύνονται σε ομοϊδεάτες και ζητούν τα χειροκροτήματα του φιλοθεάμονος κοινού.
15 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 7:30 μμ
Πάνος
«Δεν είμαι σε θέση να το προχωρήσω το θέμα, τουλάχιστον τώρα».
Το ίδιο ισχύει και για μένα… 😉
15 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 9:13 μμ
δεξιος
Ο Μεταξας προ της ΕΟΝ ειχε φτιαξει και αλλο σωμα ,τους Επιστρατους.
Οι επιστρατοι οπως λεει και το ονομα τους ηταν πρωην επιστρατευμενοι στρατιωτες την εποχη του εθνικου διχασμου που τους οργανωσε σε πολιτικοστρατιωτικη μαζικη οργανωση και συγκρουσθηκαν το 1916 με τις γαλλικες δυναμεις του ναυαρχου Φουρνιε που επιχειρουσαν να καταλαβουν την Αθηνα και να επιβαλλουν την εξοδο της Ελλαδος στον πολεμο.
Τελικα οταν ο βασιλιας παραιτηθηκε ο Μεταξας καταδικασθηκε σε θανατο,συνεληφθη και εξορισθηκε στην Κορσικη απο την οποια αφεθηκε μετα το τελος του 1ου παγκοσμιου πολεμου.
Οι επιστρατοι με τη δραση τους μου φαινονται πιο κοντα στο ανταρτικο του επομενου πολεμου απο την ΕΟΝ.
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 1:59 πμ
iconology2009
@δεξιός.Φαίνεται πως η εξορία του στην Κορσική τον έκανε να θέλει να γίνει Ναπολέοντας στην Ελλάδα κάτι που φυσικά επιτυγχάνεται μόνο αν κηρύξεις δικτατορία. Πολύ ωραία πληροφορία αυτή πάντως και φυσικά δεν την ήξερα και γι’αυτό σ’ευχαριστώ!
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 3:07 πμ
1ας
Ρε παιδιά,συγγνώμη κιόλας αλλά αυτή είναι η άποψη μου οτι οι Καλύβας/Μαραντζίδης είναι απλοί προπαγανδιστές και αναμασούνε την ιστοριογραφία της ακροδεξιάς μετά το 1950.Τα δεδομένα τους είναι αμφισβητήσιμα[π.χ ο κατάλογος θυμάτων του Ενωμοτάρχη Αντωνοπουλου],και ο σκοπός τους- κάτι που κρύβανε τουλάχιστον στην αρχή- είναι ξεκάθαρα προπαγανδιστικός.Παράλληλα ενώ κατηγορούσαν όλους τους «αντιπαλους» ιστορικους για «κομματικές σκοπιμότητες»,ο Καλύβας τουλάχιστον ανήκει στο think tank της Νέας Δημοκρατίας.
Επίσης ο Στάθης Καλύβας μέχρι που προλόγισε την Λογοκριμμένη έκθεση του Γούαλας.Αν το είχε κάνει αυτό ερασιτέχνης αριστερός της Αριστεράς θα είχε καεί στο πυρ το εξώτερον για «σταλινισμό»,αν το έκανε καθηγητής πανεπιστημιου Ιστορικής Σχολής,ο Καλύβας θα ζήταγε με τη μια » να καούν τα Ελληνικά πανεπιστήμια» 🙂
Ας κρατάμε λιγό μικρότερο καλάθι με τον «τακτικό καθηγητή του Πανεπιστημιού Γειλ» που απο την μια λογοκρινει(ή είναι άσχετος και ανεύθυνος ώστε να μη το καταλαβαίνει) εκθέσεις και απο την άλλη χρεώνει «σταλινισμούς» σε σπουδαίους ιστορικούς(π.χ Χάγκεν Φλάισερ).
Αυτή είναι η άποψη μου,για αυτούς.Ξέρω οτι ίσως είμαι «λίγος» για να τους κρίνω(ίσως όχι τόσο λίγος όσο αυτοί που κρίνουν αναιδέστατα την παλαιά γενια των Ιστορικών με τόσο πολύ φανατισμό),αλλά δεν με έχουν πείσει ούτε καν αντιλαμβάνομαι τον «πολύ» θορυβο για τα ονοματά τους.
Είναι η άποψη μου ρε παιδιά.Οπως άλλοι έχουν αντίστοιχη για τους «αριστερούς» ιστορικους και καλά κάνουνε.
Οταν αναφερόμουν στην «Επαγωγική» μέθοδο,το έκανα για μελέτη του Καλύβα,όπου αναφερόταν για μια «αρνηση γάμου» που οδήγησε σε βεντέτα μεταξύ ΕΛΑΣιτη και συγγενη θύματος που κατέφυγε στα τάγματα ασφαλείας και έγραφε οτι υπάρχουσα «αριστερή» ιστορία θα μας οδηγούσε σε εσφαλμένα συμπεράσματα να λέμε οτι ο μεν ήταν «πατριώτης» ενώ ο άλλος «δωσίλογος»,ενώ δεν ήταν-οντως- έτσι.
Click to access redgreek.pdf
(σελ 193)ΜΗΝ με πιστεύετε,διαβάστε μόνοι σας.Από μια περίπτωση,οδηγούμαστε στο συμπέρασμα του Καλύβα οτι «μάλλον» έτσι ήταν οι περισσότερες περιπτώσεις που οδήγησαν στα τ/α.
Πέρα βεβαια από την προβληματική της μεθοδολογίας των συνεντεύξων που παίρνει ο Καλυβας μετά από 60 και χρόνια[βλ.Λυμπεράτος υποσημείωση
http://sigxroniekfrasi.blogspot.com/2010/07/10-1944.html ]
Εχω δει και από άλλους ιστορικούς να γράφουν για τα θετικά της δικτατορίας Μεταξά,μερικά απο αυτά είναι α)καλύτερη οικονομική κατάσταση β)μαζικές οργανώσεις νεολαίας/γυναικών γ)προτοιμασία για πόλεμο.
Αυτά γνωρίζω,ενδεχομένως να υπάρχουν και άλλα.Σίγουρα πάντως επι Μεταξά μπήκαν οι βάση για τους επαγγελματιες συνδικαλιστές που ταλανίζουν την Ελληνική κοινωνία μέχρι σήμερα.
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 3:33 πμ
1ας
Επίσης για να καταδείξω την στράτευση του Καλύβα,σας καλώ να επαναδιαβάσετε ένα άρθρο που είχε γράψει μετά από ένα χρόνο για τα «Δεκεμβριανά του 2008».Αν και άσχετο τελείως με το θέμα μας καταδεικνύει πως αντιλαμβάνεται το «γράψιμο» της Ιστορίας ή καλύτερα της προπαγάνδας.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=303459&ct=114&dt=06/12/2009
Δεν θα μπώ σε διαφωνία για το τί ήταν ή όχι η εξέγερση ή «εξεγερση» κατά τον τακτικό καθηγητή του Yale.Θα παραθέσω αυτό που γράφει
«»Δεν ήταν μαζική. Η συμμετοχή στις διαδηλώσεις δεν φαίνεται να ξεπέρασε τις 8.000 ενώ τα άτομα που συμμετείχαν στις καταστροφές δεν ήταν παραπάνω από μερικές εκατοντάδες, δυσανάλογα μικρός αριθμός σε σχέση με το μέγεθος των καταστροφών και το επικοινωνιακό τους αποτέλεσμα.»»
😆
Δεν ξέρω σε ποιες πορείες αναφέρεται ο κύριος Καλύβας.Ούτε ξέρω πως «διαλέγει» τα δεδομένα του.Ακούει τους αστυνομικούς ή παίρνει «συνεντεύξεις» από τους παρευρισκόμενους;;;Αλλά ειλικρινά ρε παιδιά τόσα χρόνια πάω σε ότι πορείες που γίνονται,οι πιο μαζικές που έχω πάει στη ζωή μου ήταν αυτές στον Δεκέμβρη μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου,ενώ πορείες γινοντουσαν ταυτόχρονα σε συνοικίες -το πρωί- απο κάθε λύκειο/γυμνάσιο,ενώ ο κύριος Καλύβας είδε μόλις 8.000 άτομα σε διαδήλωση και μη μαζική συμμετοχή!!!
Ε για αυτό τώρα καταλαβαίνω πως είδε 800.000 νεκρούς από τον ΕΛΑΣ!!Μάλλον δεν είναι καθόλου καλός στην Αριθμητική,για αυτό και διάλεξε τις θεωρητικές επιστήμες.
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 7:29 πμ
Πάνος
Εχω δει και από άλλους ιστορικούς να γράφουν για τα θετικά της δικτατορίας Μεταξά,μερικά απο αυτά είναι α)καλύτερη οικονομική κατάσταση β)μαζικές οργανώσεις νεολαίας/γυναικών γ)προτοιμασία για πόλεμο.
Τρειςγραμμούλες μόλις για το θέμα -κι ένα μακρύ σεντόνι για την επιστημονική ανεπάρκεια του Καλύβα! 😉
Πάντως αυτά τα τρία «θετικά» τα είχε και η Γερμανια του Χίτλερ… και με το παραπάνω!
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 9:08 πμ
1ας
Καλημέρα.
Ναι 3 γραμμούλες,δυστυχώς τόσο έχω ασχοληθεί με την δικτατορία του Μεταξά,πρέπει να ανατρέξω σε βιβλιογραφία για παραπάνω και δεν έχω τώρα χρόνο.
Α,ξέχασα και άλλο θετικό για τον Μεταξά.δ)Η ήπια αντιμετώπιση των Εβραίων από το κράτος.
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 10:01 πμ
nikiplos
καλημέρα κι από μένα…
Νομίζω πως το να αναπαράξουμε την περίοδο εκείνη με τα σημερινά δεδομένα δυσκολεύει αρκετά την κατάσταση…
Μια μικρή λεπτομέρεια (που όμως σκοντάφτεις πάνω της…). Η Ελλάδα δεν μπήκε στον πόλεμο του 40 κατόπιν κάποιας κρίσης παραγωγής ή ευμάρειας… Αυτό λοιπόν δεν επιτρέπει ακαδημαϊσμούς. Ήταν πεινασμένη είχε φάει δυό μεταναστεύσεις (δεκαετία του 20 και 30)και κυρίως διχασμένη πολιτικά με το ένα τρίτο των ελλήνων (πρόσφυγες νοτίου Ελλάδας που δεν πήραν κλήρο-γαίες αλλά έμειναν για να υπηρετήσουν τους παλαιούς Έλληνες) σε υπερβολική ανέχεια…
Δεν αμφισβητείται ότι την Μεταξική περίοδο έγιναν κάποια θετικά (πχ ίδρυση ΙΚΑ, συλλογικών συμβάσεων εργασίας κλπ). Και στη Χούντα έγιναν κάποια θετικά… (χωρίς να συγκρίνω ούτε στο παραμικρό τους γκροτέσκο συνταγματάρχες με τον Ι. Μεταξά). Όμως εκείνη την σκληρή περίοδο η χρυσή νεολαία έπαιρνε μισθό από τον δημόσιο κορβανά!!! Κάτι σαν δημόσιοι υπάλληλοι τα παιδιά… Σαν αντάλλαγμα βέβαια προσέφεραν το γνωστό κοινωνικό έργο τους 😉
Να προσθέσω πως η τελευταία περίοδος του Μεταξά στιγματίζεται από την σκληρή δίωξη των κομμουνιστών και σοσιαλιστών της χώρας μας. Κυριολεκτικά θα τους διαλύσει… Εκεί φυσικά στους φυσικούς διώκτες μπορεί να βρει κανείς τους μελλοντικούς ηγέτες των ΜΑΥ / ΧΙ (που ποτέ δεν συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς αλλά κύριο έργο τους ήταν οι επιθέσεις στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ) και κάποιων από τα ΤΑ.
Ο ΓΜ μας λέει ότι πολλοί οργανωμένοι στην ΕΟΝ βρέθηκαν μετά στην ΕΠΟΝ. Δεν μου προκαλεί έκπληξη, ούτε είναι μομφή για κάποιον κατά την ταπεινή μου γνώμη δεδομένων των τότε συνθηκών.
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 10:03 πμ
nikiplos
Να προσθέσω για τον 1ας, ότι πολύ ωραία τα λέει για τον Δεκέμβρη του 2008 ο κος Καλύβας… κατά την ταπεινή μου γνώμη. Μένει να μιλήσει και η επίσημη και φερώνυμη αριστερά, που για την ώρα κάνει ντούκου…
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 11:15 πμ
Πάνος
nikiplos,
ο Μαργαρίτης τα λέει αλλιώς: ότι είχε γίνει ήδη η διανομή της γης (πριν το Μεταξά), ότι είχαν δημιουργηθεί συνεταιρισμοί, ότι η αγροτική παραγωγή είχε αυξηθεί θεαματικά μέσα στη δεκαετία του τριαντα, ότι ο καθένας τότε είχε τα βασικά: τρεχούμενο νερό, σχολείο για τα παιδιά κλπ. Γενικά (λέει ο Μαργαρίτης) υπήρχε μια κοινωνία νεανική, αισιόδοξη, δημιουργική -σχεδόν σοσιαλιστική! (επαναλαμβάνω: ο Μ. τα λέει αυτά!). Η πολιτική κρίση στην κορυφή, λέει, ουδεμία σχέση είχε με τα δημοκρατικά επιτεύγματα στη βάση!
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 11:54 πμ
Λεωνίδας
Πάνω στα σημειώματα του «1ας» ορισμένα σχόλια:
Σίγουρα μπορεί να έχει καθένας την άποψή του. Κουβέντα γίνεται, αυτό είναι όλο!
Σημειώνεις: ότι οι Καλύβας, Μαραντζίδης « είναι απλοί προπαγανδιστές και αναμασούνε την ιστοριογραφία της ακροδεξιάς μετά το 1950». Δεν γνωρίζω την ιστοριογραφία μετά τον πόλεμο και ιδίως αυτήν της ακροδεξιάς. Αν η ακροδεξιά προσδιοριστεί ως η ριζοσπαστική και αντικοινοβουλευτική Δεξιά, θα ήθελα να δώ ποιοι από τους αναλυτικούς όρους που χρησιμοποιούν ταυτίζονται με τις αντιλήψεις της. Αν εννοείς ότι τοποθετούν την έναρξη του εμφυλίου το 1943 κι όχι το 1946 τούτο μπορεί να τοποθετηθεί και να κριθεί εμπράγματα κι όχι ιδεολογικά.
Σημειώνεις: «Τα δεδομένα τους είναι αμφισβητήσιμα [π.χ ο κατάλογος θυμάτων του Ενωμοτάρχη Αντωνόπουλου]» κι αναφέρεσαι στο γεγονός ότι ο Καλύβας «προλόγισε την Λογοκριμένη έκθεση του Γούαλας». Εκτιμώ ότι στην ιστορική έρευνα όλα πρέπει να γίνονται αντικείμενο έρευνας. Ο τρόπος της πραγμάτευσης του ιστορικού υλικού κάνει τις διαφορές. Αν αυτά ευσταθούν, τότε νόημα έχει η αναίρεση της μεθόδου, της ερμηνείας και της εφαρμογής τους, δηλαδή η αναίρεση των συγκεκριμένων συμπερασμάτων που εξάγονται κι όχι η χρήση των όποιων συγκεκριμένων δεδομένων.
Γράφεις επίσης: «ενώ κατηγορούσαν όλους τους “αντιπάλους” ιστορικούς για “κομματικές σκοπιμότητες”, ο Καλύβας τουλάχιστον ανήκει στο think tank της Νέας Δημοκρατίας». Εκείνο που βαραίνει είναι οι πολιτικές σκοπιμότητες να εμφιλοχωρούν στην έρευνα στρεβλώνοντας τα πορίσματά της. Τούτο μπορεί να γίνεται, grosso modo, με δύο τρόπους: είτε με την χρήση όρων με τους οποίους πρόδηλα ή λανθανόντως εξάγονται αξιολογικής υφής συμπεράσματα (π.χ. «εποποιία») είτε με την επιλεκτική πραγμάτευση του ιστορικού υλικού, η οποία, ορισμένες φορές, νομιμοποιείται μέσω του επιστημονικού διαφέροντος (π.χ. εγώ θα μελετήσω τις αφοριστικές πράξεις του πατριαρχείου και μόνον).
Δηλαδή η ιδεολογική χρήση της ιστορίας δεν προκύπτει από την πολιτική ένταξη. Με τούτο το κριτήριο όλοι οι ερευνητές είναι πολιτικά ενταγμένοι, μόνον που δεν κάνουν την ίδια έρευνα, ακόμη κι αν συμμερίζονται την ίδια πολιτική αντίληψη.
Όσο για το άρθρο που είχε γράψει μετά από ένα χρόνο για τα “Δεκεμβριανά του 2008″. Έτερον εκάτερον. Είναι άλλο θέμα. Και εδώ μένει να κριθούν οι συγκεκριμένες απόψεις του αλλά και η συνολική οπτική που μπορεί να εξαχθεί από αυτές.
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 12:00 μμ
Λεωνίδας
Ως προς την περί Μεταξά συζήτηση. Ένα σχόλιο πάνω στη λογική της κουβέντας:
Πιστεύω ότι ή θα δεχθεί κανείς ότι η Δημοκρατία συνιστά αυταξία, οπότε καταφάσκει κανείς σε αυτήν ανεξάρτητα από τη λειτουργικότητά της, δηλαδή ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα που έχει
ή θα μπεί κανείς σε συζητήσεις περί λειτουργιών. Στην τελευταία περίπτωση θα δεί κανείς θετικά και αρνητικά σε όλα τα πολιτειακά μορφώματα.
Τούτο δεν είναι ένα είτε/είτε. Η φιλοσοφική σπουδή, στην πρώτη περίπτωση, και η επιστημονική έρευνα, στη δεύτερη, μας συντροφεύει πάντα.
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 12:09 μμ
δεξιος
Στον μεσοπολεμο κανεις δεν θεωρουσε τη δημοκρατια αυταξια.
Προ του Μεταξα ειχαν γινει 4 βενιζελικα πραξικοπηματα (1917,1922,1925,1935) και η δικτατορια Παγκαλου.Το ΚΚΕ απο την αλλη ακολουθουσε πληρως τις οδηγιες του Σταλιν.
Η μονη διαφορα του Μεταξα απο τον Παγκαλο ή τον Πλαστηρα ηταν οτι ο πρωτος ηθελε δικτατορια με βασιλια ενω οι δευτεροι δικτατορια χωρις βασιλια.
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 12:23 μμ
Λεωνίδας
Συμφωνώ «Δεξιέ».
Άλλωστε μην ξεχνάμε τη γενικότερη μεγάλη συζήτηση περί δικτατορίας στον μεσοπόλεμο. Βλ. ενδεικτικά το κεφάλαιο «Carl Schmitt και Max Adler: Η ασυμβατότητα πολιτικής και δημοκρατίας» στο βιβλίο του Γρηγόρη Ανανιάδη, Ιδέα, απόφαση, πολιτική. Τρία δοκίμια για τον Carl Schmitt», εκδόσεις Νήσος, Αθήνα 2006.
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 2:40 μμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
«Πιστεύω ότι ή θα δεχθεί κανείς ότι η Δημοκρατία συνιστά αυταξία, οπότε καταφάσκει κανείς σε αυτήν ανεξάρτητα από τη λειτουργικότητά της, δηλαδή ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα που έχει
ή θα μπεί κανείς σε συζητήσεις περί λειτουργιών. Στην τελευταία περίπτωση θα δεί κανείς θετικά και αρνητικά σε όλα τα πολιτειακά μορφώματα.»
Λεωνίδα κανείς δεν θεωρεί την δημοκρατία αυταξία. Μία τέτοιου είδους αντιμετώπιση της δημοκρατίας εμπίπτει στην σφαίρα της ιδεαλιστικής-θεολογικής θεώρησης της πραγματικότητας. Σύμφωνα με αυτή την θεώρηση υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία έχουν από μόνα τους, αυτά καθεαυτά, αξία. Είμαι της γνώμης πως αυτή η θεώρηση είναι πέρα για πέρα λανθασμένη σε σχέση με το πως καταλήγουμε να προσδίδουμε αξία (ή απαξία) στα διάφορα πράγματα, όπως π.χ. η δημοκρατία. Οπότε ερχόμαστε στην κουβέντα περί λειτουργιών…
Η ίδια η ιστορική εμπειρία (εμπειρία πολλές φορές εξαιρετικά επωδυνη) έχει δείξει πως η δημοκρατία τυχαίνει να είναι καλύτερο πολίτευμα για να ζει η πλειοψηφία των ανθρώπων. Ναι, θα συμφωνήσω, και άλλα πολιτεύματα όπως για παράδειγμα οι δικτατορίες ή η μοναρχία έχουν ενδεχομένως οφέλη. Τα οφέλη της δημοκρατίας όμως απλά τυχαίνει να είναι καλύτερα (και τα κόστη μικρότερα).
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 5:23 μμ
1ας
@nikiplos
Το ΙΚΑ δεν το ιδρυσε ο Μεταξάς.Το λειτούργησε ή κάτι παρόμοιο.Λεπτομέρεια θα μου πείς.
Γενικότερα οι δικτατορίες πάντα δίνανε οτι ζήταγαν τα κινήματα,εξαφανίζοντας τα ίδια τα κινήματα.
Ο Καλύβας αν τα λέει,ωραία ή όχι μου είναι αδιάφορο.Ο Καλύβας είτε συνειδητά είτε από ασχετοσύνη και παραπληροφόρηση γράφει για 8.000 διαδηλωτές.
Προφανώς ο «ιστορικός» του Πανεπιστημιού του Γέιλ έτσι συναισθάνεται την Ιστορία,ως φτηνή προπαγάνδα ακόμα για τα αντικειμενικά δεδομένα.
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 5:39 μμ
1ας
@Λεωνίδας
γράφεις
«»Αν αυτά ευσταθούν, τότε νόημα έχει η αναίρεση της μεθόδου, της ερμηνείας και της εφαρμογής τους, δηλαδή η αναίρεση των συγκεκριμένων συμπερασμάτων που εξάγονται κι όχι η χρήση των όποιων συγκεκριμένων δεδομένων.»
Μα με χαλκευμένα δεδομένα,η μεθοδολογία είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη.Αλλώστε η επιλογή των δεδομένων από μόνη της είναι μεθοδολογία.
Και η μεθοδολογία του Καλύβα είναι να επιλέγει οτι τον συμφέρει.
Απο την άλλη η προλόγιση της ΛΟΓΟΚΡΙΜΜΕΝΗΣ Εκθεσης Γούλας,μάλλον υποδηλώνει τσαπατσουλια και ασχετοσύνη της ιστοριας της περιόδου παρά συνειδητή λογοκρισία,έτσι για να μένει στην δημοσιότητα το «νεό κύμα ιστορίας» με πρόχειρες εκδόσεις και κάθε βδομάδα δημοσιεύσεις σε μεγάλες εφημερίδες ανακυκλώνοντας τα ίδια και τα ίδια.
Ο Καλύβας πρώτος άρχισε αυτό το γαιτανάκι των κατηγορίων περί συστράτευσης του αριστερού κατεστημένου δήθεν με το ΚΚΕ.Την στιγμή που και ο ίδιος κάνει τα ίδια,και λειτουργεί ως κεκράχτης-δεν το κρύβει πια- της νέας κεντροδεξιάς.
Το άρθρο του για το 2008 είναι μια απόδειξη για τη μεθοδολογία του στην επιλογή των δεδομένων.Ας ψάξει κάποιος πόσοι ήταν καθημερινά στις πορείες του Δεκέμβρη για να καταλάβει το μέγεθος των ψευδών δεδομένων που επιλέγει να πιστέψει(;)γράφοντας για πορεια των 8.000 ατόμων.
Απο έναν ιστορικό περίμενα μεγαλύτερο σεβασμό στα ιστορικά δεδομένα.
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 5:47 μμ
1ας
Για να μην το ξεχάσω,οταν βρώ χρόνο θα σας βάλω το κείμενο στο οποίο ο Καλύβας μιλάει για 4.000 Ομήρους στα Δεκεμβριανά από τον ΕΛΑΣ από κακουχίες και εκτελέσεις στην πορεία έξω από την Αττική.(και έχει παραπομπή αριστερό για να είναι «καλυμμένος»).
Εντάξει νομίζω μιλάμε για δεδομένα που δεν τα δέχεται ούτε ο τελευταίος ακροδεξιός σήμερα.
υ/γ συγγνώμη για τις συνεχόμενες αναρτήσεις μου.
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 6:23 μμ
1ας
4.000 ομήρους πεθαμένους…
υ/γ 4η συνεχόμενη ανάρτηση….στην 5η καίγομαι…
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 7:14 μμ
Λεωνίδας
Προς 1 ας
Λές: «με χαλκευμένα δεδομένα, η μεθοδολογία είναι εκ των προτέρων καταδικασμένη. Άλλωστε η επιλογή των δεδομένων από μόνη της είναι μεθοδολογία».
Η επιλογή δεδομένων δεν μπορεί να συνιστά μέθοδο, γιατί η μέθοδος αναφέρεται στον τρόπο επεξεργασίας του υλικού. Είναι άλλο πράγμα το υλικό κι άλλο η επεξεργασία του. Άλλωστε η λογική που εκφέρεις θα είχε ως συνέπεια να μην μελετά ο ιστορικός της περιόδου ο,τιδήποτε που έχει συνταχθεί μεροληπτικά (προπαγανδιστικά φυλλάδια, μαρτυρίες πρωταγωνιστών κ.λ.π.). Αν αναπαράγει κανείς άκριτα χαλκευμένα δεδομένα, τότε, ναι, κάνει κακή δουλειά ή θέτει την εργασία του στην υπηρεσία μιας ορισμένης κοσμοθεωρητικής, ιδεολογικής, πολιτικής πεποίθησης.
Έπειτα λές: «η προλόγιση της ΛΟΓΟΚΡΙΜΜΕΝΗΣ Εκθεσης Γούλας, μάλλον υποδηλώνει τσαπατσουλια και ασχετοσύνη της ιστοριας της περιόδου παρά συνειδητή λογοκρισία».
Δεν έχω διαβάσει την έκθεση. Ο ίδιος ο Καλύβας σε άρθρο του στο ΒΗΜΑ με τίτλο «Η ιστορία ως τυμβωρυχία» (20/12/2009) αναφέρεται στην πρόθεση του να εκδώσει την εν λόγω έκθεση με τα εξής λόγια, απαντώντας στην κριτική του Φλάισερ σε άρθρο του στα ΝΕΑ την 28/11/2009.
«Δέχθηκα με χαρά την πρόταση του Μακρή-Στάικου να προλογίσω την έκθεση Ουάλας, ένα ιστορικό τεκμήριο αναμφισβήτητης σημασίας που φωτίζει τις ενδοβρετανικές συγκρούσεις σε σχέση με το ΕΑΜ και τη διαμόρφωση της βρετανικής πολιτικής στην Ελλάδα και που παρέχει στον έλληνα αναγνώστη τη δυνατότητα να δει την ορεινή Ελλάδα του 1943 μέσα από τα μάτια ενός οξυδερκούς βρετανού παρατηρητή. Η ανάλυση του Ουάλας μάς υπενθυμίζει τη ανάγκη να προσεγγίσουμε το πολυσυζητημένο θέμα των «πραγματικών προθέσεων» του ΚΚΕ και του ΕΑΜ όχι ως ασπρόμαυρη επιλογή ανάμεσα στη βίαιη κατάληψη και μονοπώληση της εξουσίας από τη μία ή την απλή πολιτική συμμετοχή σε μια δημοκρατική πολιτεία από την άλλη, αλλά ως μια πολύ πιο σύνθετη στρατηγική στην οποία ο ρόλος των ελιγμών έπαιζε κεντρικό ρόλο. Στην ανάγκη της σύνθετης ανάγνωσης αναφέρεται εξάλλου και το σχόλιό μου για την ιστοριογραφική επικαιρότητα της έκθεσης».
Με άλλα λόγια έχει συγκεκριμένη προβληματική. Και στο σχετικό άρθρο του Φλαϊσερ (Προς τι η προβολή ενός μοιραίου ανθρώπου; (ΤΑ ΝΕΑ, 28/112009) δεν είδα πουθενά να καταγγέλεται η έκδοση ως λογοκριμένη αλλά η ιδεολογική αξιοποίησή της.
Λέει ο Φλαϊσερ το «να ξεθαφτεί, στο σωτήριο έτος 2009, η απόρρητη έκθεση του ταγματάρχη Ουάλας, θα μπορούσε να το περιμένει κανείς από δύο ενδιαφερόμενες πλευρές: πρώτον, από ιστορικούς προσκείμενους στο ΚΚΕ για να τεκμηριώσουν τη «μακιαβελική» πρόθεση της αγγλικής πολιτικής να επιβάλει την παλινόρθωση ενός ανεπιθύμητου μονάρχη στον «δύστροπο» ελληνικό λαό. Δεύτερον, από εκπροσώπους του αυτοαποκαλούμενου «Νέου Κύματος» στην ιστοριογραφία που εντρυφούν σε πραγματικές ή μη αυθαιρεσίες του ΕΑΜ εις βάρος Ελλήνων αντιφρονούντων, στηρίζοντας έτσι την πάγια θέση τους ότι η «κόκκινη» τρομοκρατία επισκίαζε τη «μαύρη» (των κατακτητών και δωσιλόγων). Τελικά πρόλαβαν οι δεύτεροι (Καλύβας, Μακρής-Στάικος)…».
Όσο για τους 4.000 ομήρους, γεγονός που πάλι δεν έχω μελετήσει, λές ότι παραπέμπει σε αριστερή πηγή για να είναι καλυμμένος. Αυτός ο αριστερός πόσο ακροδεξιός είναι, γιατί διαπιστώνω και μία πληθωρική χρήση του όρου «ακροδεξιός» στα σχόλιά σου.
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 8:36 μμ
1ας
@Λεωνίδας.» Άλλωστε η λογική που εκφέρεις θα είχε ως συνέπεια να μην μελετά ο ιστορικός της περιόδου ο,τιδήποτε που έχει συνταχθεί μεροληπτικά (προπαγανδιστικά φυλλάδια, μαρτυρίες πρωταγωνιστών κ.λ.π.).»
Φυσικά η λογική θα το έλεγε.Αλλά ποιός είπε οτι ακολουθεί την «λογική» ;Επίσης οι «μαρτυρίες πρωταγωνιστών» κατέχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο έργο του,μην λαμβάνοντας υπ’όψιν τους μηχανισμούς επαναγραψίματος της συλλογικής μνημης(βλέπε υποσημείωση στο άρθρο του Λυμπεράτου).
Η έκθεση Γουαλας θεωρείται από πολλούς οτι συνέβαλλε στις εμφύλιες συγκρούσεις(ή κατοχικό εμφύλιο).Ο δε «πολύς» Καλύβας την προλόγισε χωρίς καν να καταλάβει οτι ήταν πετσοκομμένη(!!!!!!),και όταν τους το υπέδειξε ο Φλάισερ οι ύβρεις του φθάσανε σε λιμανίσια επίπεδα.
Αν σε τόσο σοβαρά ιστορικα ντοκουμέντα αδυνατεί να καταλάβει την μερικότητα τους ο Καλύβας,πως θα καταλάβει άλλα πιο σημαντικά;
10 χρόνια ασχολείται με τον ΕΛΑΣ.Την στιγμή που ο Φλάισερ ασχολείται από έφηβος.Και όμως ο Καλύβας στα 5χρόνια ενασχόλησης του εξέδωσε «οδηγίες προς τους ερευνητές» με ύφος ξερόλα.
Η έπαρση και αλλαζονία του φανατικού;Η το άγχος για επαναγράψιμο της Ιστορίας;
Για τους 4.000 ο αριστερός που γράφει,είναι όντως αριστερός παν/κος(νομίζω ο Τσουκαλας το 1982),αλλά κάνει προφανέστατα λάθος.Θέλω να το βρώ πρώτα,μην το σχολιάζουμε μη κάνω κανά λάθος και γίνω «αριστερός μπετόβλακας» ε;;
Πάντως τις τσαπατσουλιές του Καλύβα,δεν θα τις έκανε ούτε αριστερούς αλλά ούτε και δεξιός μπετόβλακας 🙂
Προσέχε ύφος
«Είναι θλιβερό ένας ιστορικός με αξιόλογη συμβολή κατά το παρελθόν να εκτροχιάζεται τόσο άσχημα στη δύση της καριέρας του.»
Ούτε Ψωμιάδης να ήτανε!
16 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 9:04 μμ
1as
Διαβάστε τη κριτική του Θ.Σφήκα καθηγητη του παν/μιου Ιωαννίνων.(Βέβαια δεν είναι του Yale για να γράφει με τόσο ‘τάκτ’ όσο ο Καλύβας)
Click to access sfikas_OYTOPIA_69.pdf
17 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 12:18 μμ
Αρχειν Αρχεσθαι
Αυτό το οποίο εκπλήσει και το οποίο δήθεν καταργεί τον διαχωρισμό μεταξύ ιστορικών αναθεωρητών και μη, δεν είναι τίποτ’ άλλο απτήν εθνοφυλετική τους διαφορετικότητα η οποία και δίνει την διαφορετική απόχρωση εντός της ιδίας παρατάξεως όποια κι’ εάν είναι. Ωστόσο η δεκαετία τού ’40 δεν έχει τη πολιτική σημασία της δεκαετίας τού ’30.
17 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 12:20 μμ
Διόρθωση
καταργεί=διαμορφώνει
17 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 12:59 μμ
υιος ασωτος
Εγώ δεν θα μπορέσω να πάρω θέση ούτε στους χαρούμενους Ιστορικούς ένθεν και εκατέρωθεν,όμως έλεος, καλά τα γεννητούρια και οι αναγωγές όμως, λείπει κατά την γνώμη μου, στην μια από τις δύο εκδοχές το φιλολαϊκό της υπόθεσης, το έχει η ΕΠΟΝ; η λέτε να το είχε η ΕΟΝ και ο πατέρας της, Ο Θεός να τον συγχωρήσει.Αλήθεια σε τέτοιους καιρούς που όλα στο βάλτο θολό και βρώμικο και που η μπόχα του, μας έχει πνίξει και που δεν θα τολμάγαμε να βάλουμε τα κεφάλια μέσα στα ίδια τα περιττώματα μας πριν μερικά χρόνια, έφτασε όμως ο καιρός φαίνεται, ας τα βάλουμε μην βγάλουμε και τα μάτια μας, καλλίτερη η πρώτη λύση άλλωστε όλα μαθαίνονται την σήμερον ημέρα. φαίνεται ότι θα ξανά μάθουμε το, ότι στην Ελλάδα η κάθε δήλωση είναι και η αληθινή!!!! Αξίζει σήμερα Ιστορισμός της Ιστορίας να γίνεται με σεβασμό και όχι για αρπαχτές, γαρνιρισμένες με διαχωριστικές γραμμές που μας αναγκάζει το κάθε ευφυολόγημα, παίρνοντας την όποια θέση.
17 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 7:43 μμ
υιος ασωτος
Αν μπαίνει εμπόδιο στην κατά τα άλλα καλή σας ανάλυση και σχολιασμούς καταργείστε το σχόλιο μου δεν θέλω ούτε να προσβάλω και ούτε να σοκάρω, συγχωρήστε με που σας έβαλα σε τέτοιο δίλημμα, απλώς ποιο πολύ ήθελα να δώσω έμφαση στο σήμερα που η Ελλάδα, η Ελλάδα μας, αναστενάζει, θεωρώ πολυτέλεια την ανάλωση μας, σε ζητήματα που έχουν κλείσει ή το ανεπίκαιρο της αναφοράς τους και οι τυχόν πληγές που ανοίγονται βάζουν διαχωριστικές γραμμές όχι και απαραίτητα χρήσιμες στο σήμερα, έτσι ώστε να εστιάσουμε την προσοχή μας και πάλι την κατανόηση και συγνώμη.
17 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 7:46 μμ
Πάνος
άσωτε υιέ,
καλωσόρισες και …take it easy! 🙂
25 Φεβρουαρίου, 2011 στις 12:16 μμ
kutas
Είμαι ένα από τα παιδιά του Εμφυλίου ,που μεγάλωσα στην Λαική δημοκρατία της Πολωνίας.Έχει σημασία η φράση-«Λαική Δημοκρατία»,διότι αναφέρεται στο εκείνο καθεστώς ,που βέβαια <>-εξ αρχής-την όψη του ανθρώπου -του ατόμου στην συνέχεια-εκείνης της εποχής.Εννοώ τον τρόπο σκέψης και τις συμπεριφορές ,που στην δεδομένη χρονική- της μεταπολεμικής περιόδου η έξαρση των καθεστώτων του ανατολικού μπλοκ-συνέπεια του ΙΙ Π.Πολέμου και όχι μόνο ήταν και είναι άξια ανάλυσης από κάθε πλευρά.
Για μας -τα παιδιά τότε -όπως για κάθε παιδί σημασία είχε το παιγνίδι και ο μικρόκοσμος της καθημερινής ζωής μας.Βέβαια ,έχοντας γονείς ,που πήραν μέρος στον Εμφύλιο δεν ήταν δυνατό να μην επιρρεαστούμε ανάλογα και πολύμορφα στον ψυχικό μας κόσμο.Ο καθένας ξέχωρα και χωριστά στην πορεία του-αργότερα στην εφηβική και την ενηλικίωση περίοδο-διαμόρφωσε τις απόψεις του ,δηλαδή όπως συμβαίνει στην εξέλιξη του κάθε ατόμου.
Αυτό-που έχει σημασία -κατά την γνώμη μου και αναφορικά στα σχόλια Σας σχετικά με την διαμόρφωση συνειδήσεων νεολαίας με σκοπό-με οποιοδήποτε σκοπό εν τέλει-είναι η μοναδικότητα εκείνης της εποχής των ανατολικών καθεστώτων.Η <>-η ιδιαιτερότητα ,που αναφέρομαι έχει να κάνει με τα ευρύτερα χαρακτηριστικά της ευφορίας για αλλαγή του κόσμου γενικότερα
25 Φεβρουαρίου, 2011 στις 12:37 μμ
kutas
<> ακούγεται πολύ επίκαιρο στις μέρες μας ,διότι η κοινωνικοποίηση του ατόμου,κοινωνικοποίηση του τρόπου σκέψης και συμπεριφοράς του ατόπου δείχνει σχεδόν αδύνατη υπόθεση.
Φαίνεται ότι δεν έχει να κάνει με οποιοδήποτε καθεστώς -τόσο-όσο έχει να κάνει με την διαμόρφωση σχετικής αίσθηση δικαίου ,της αίσθηση ατομικής ευφορίας με πίστη στο θετικό, με την ευρύτερη έννοια βέβαια..
Στην Πατρίδα μας η ατομικότητα -θα ήθελα α επισημάνω- είναι άκρως προχωρημένη σε τραγικό επίπεδο.Προσθέτω-ότι δεν έχει κάνει και τόσο- με την ευρύτερη θέληση των εκάστοτε κρατικών η μη επιδιώξεων .άλλα-κυρίως -έχει να κάνει με την γενική καλλιέργεια-και την εσωτερική καλλιέργεια -του πληθυσμού,του πολίτη εν τέλι θα έλεγα.
25 Φεβρουαρίου, 2011 στις 2:57 μμ
Πάνος
kutas,
καλωσόρισες στην καλύβα!
25 Φεβρουαρίου, 2011 στις 3:00 μμ
Πάνος
Αυτό το γνωρίζεις, υποθέτω: