Αν ξέραμε τι ψωμί τρώμε…
2 Ιουνίου, 2013 in Η πολιτική στην καλύβα
Πήγα προχθές σ’ έναν φούρνο από τον οποίο δεν είχα ξαναψωνίσει και ζήτησα μια μπαγκέτα ολικής, προς 1 ευρώ, όπως έγραφε το ταμπελάκι. «Πόσο ζυγίζει;», ρώτησα την υπάλληλο. «Δεν ξέρω», είπε, «συνήθως αυτά είναι στα 350 γραμμάρια». «Δεν ξέρετε;», της είπα, κοιτάζοντας λοξά τη ζυγαριά. «Θέλετε να το ζυγίσω;», ρώτησε αθώα. «Φυσικά». Το ζύγισε. Ήταν 255 γραμμάρια. «Δηλαδή, πουλάτε το ψωμί προς 4 ευρώ το κιλό;», ρώτησα αθώα. «Δεν το έχω υπολογίσει!», είπε κουτοπόνηρα. «Υπολογίστε το τώρα, λοιπόν», της είπα. «Ε, έτσι όπως τα λέτε, τόσο βγαίνει», απάντησε. Αν με ξαναδεί, να μου γράψει, κι όχι μόνο λόγω τιμής, όπως θα δείτε παρακάτω.
Φυσικά, στο ψωμί δεν υπάρχει διατίμηση, από την απελευθέρωση του 1992. Υπάρχει, ωστόσο, νόμος, που ρυθμίζει τα υπόλοιπα ζητήματα. Είναι ο 3526/2007 με κάποιες μεταγενέστερες τροποποιήσεις. Εάν υπήρχαν έλεγχοι, όλα θα ήταν εντάξει, ο καταναλωτής θα είχε ήσυχο το κεφάλι του. Επειδή, όμως, δεν υπάρχουν, ο καταναλωτής θα πρέπει να είναι ικανός να ξεχωρίζει τον άρτο από το αρτοσκεύασμα, δηλαδή «το προϊόν αρτοποιίας το οποίο παρασκευάζεται κατά τρόπο ανάλογο με αυτόν της παρασκευής του άρτου, με απλό ή διπλό κλιβανισμό, διαφέρει, όμως, από τον άρτο ως προς τη μακροσκοπική υφή και τους οργανοληπτικούς χαρακτήρες του. Να ξεχωρίζει τον άρτο από τον διατηρημένο άρτο, τον φρέσκο από το ενδιάμεσο προϊόν αρτοποιίας κ.λπ.». Στο άρθρο 10 γίνεται μια αναφορά που μπορεί να μας βοηθήσει να καταλάβουμε τι στο καλό αγοράζουμε: «Ο άρτος παρασκευάζεται και διατίθεται, ανεξάρτητα από το σχήμα και τη μορφή του, σε βάρος 500 ή 1.000 ή 1.500 ή 2.000 γραμμαρίων. Τα αρτοπαρασκευάσματα παρασκευάζονται και διατίθενται, ανεξάρτητα από το σχήμα και τη μορφή τους, σε βάρος 250 ή 350 ή 500 ή 750 ή 1.000 γραμμαρίων.».
Άρα, λοιπόν, η μπαγκέτα ολικής που αγόρασα είναι αρτοπαρασκεύασμα, εφόσον νομίμως διατίθεται στα 250 γραμμάρια. Δεν είναι ψωμί!
Ωραία, αλλά το νόμιμο και το ηθικό της υπόθεσης θα ήταν να αναγράφεται το βάρος, πράγμα που δε συμβαίνει στη μεγάλη πλειοψηφία των αρτοποιείων, πρατηρίων άρτου κι επιχειρήσεων αρτοποιίας. Αντίθετα, στα περισσότερα σούπερ μάρκετ, όπου πωλείται το ψωμί σε συσκευασία, αναγράφεται το βάρος.
Το ζήτημα της εξαπάτησης και της πώλησης του αρτοσκευάσματος ως ψωμιού είναι η μια πλευρά μόνο. Υπάρχει και η άλλη, της ποιότητας αλλά και της διάθεσης συγκεκριμένων προϊόντων για λόγους μάρκετινγκ και, φυσικά, επιπλέον κέρδους των εμπλεκομένων.
Ας πάρουμε το ψωμί τζιαπάτα, προϊόν που εμφανίστηκε ξαφνικά στη ζωή μας και είναι κυρίαρχο, πλέον. «Τζιαπάτα» σημαίνει «παντόφλα», στα ιταλικά. Το ψωμί αυτό παρασκευάζεται από μίγμα στο οποίο ο αρτοποιός δίνει την τελική μορφή με νερό και λάδι. Τα μίγματα δεν είναι κάτι το κακό, τουναντίον. Αποτελούν, συνήθως, προϊόν πολυδάπανων ερευνών από τις εταιρείες. Το ζήτημα είναι κατά πόσο ακολουθούνται σωστά οι οδηγίες παρασκευής κι αν ο αρτοποιός ή αρτοπαρασκευαστής έχει τη συνείδηση να τις ακολουθήσει ή μήπως, για λόγους οικονομίας, κάνει του κεφαλιού του, εις βάρος πάντοτε της ποιότητας του προϊόντος. Το τζιαπάτα είναι πάρα πολύ εύκολο στην παρασκευή του, δεν απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις, άρα συμφέρει τον παρασκευαστή, εφόσον δεν υπάρχει και κανείς να ελέγξει τον τρόπο του.
Με ισχυρό μάρκετινγκ μπαίνουν στην αγορά προϊόντα όπως ψωμί «φρέσκο για 28 μέρες» ή το ψωμί «φωλιά», που πωλείται ανοιγμένο, λες και ο καταναλωτής δεν έχει μαχαίρι σπίτι του να το κόψει. Ποιος ξέρει, ίσως αύριο-μεθαύριο, βρίσκουμε όλα τα ψωμιά κομμένα και, γι’ αυτό τον λόγο, ακριβότερα…
Για έλλειψη καλών υλικών, μη εκπαιδευμένο προσωπικό και παντελή απουσία ελέγχων, κάνει λόγο η γραμματέας του Σωματείου Αρτοποιών Θεσσαλονίκης, Ελισάβετ Κουκουμέρια. «Στα 5 χρόνια που είμαι στο δ.σ. του Σωματείου, ξέρω ότι δεν γίνονται έλεγχοι. Για εμάς είναι σημαντικό να γίνονται, για να ξέρουμε ποιος είναι ο σωστός επαγγελματίας. Η πρότασή μου είναι η ίδρυση ενός Ινστιτούτου Άρτου, ώστε να υπάρχει έλεγχος της ποιότητας. Και, φυσικά, η θέσπιση προδιαγραφών, ώστε να υπάρχουν συγκεκριμένα ποιοτικά χαρακτηριστικά. Είναι γνωστό ότι οι πρώτες ύλες, στο μεγαλύτερο ποσοστό τους, δεν προέρχονται από την Ελλάδα, δεν γνωρίζουμε την ποιότητά τους, ενώ υπάρχει μη εκπαιδευμένο προσωπικό στις επιχειρήσεις. Επίσης, περνούν από τη Βουλγαρία ποσότητες ψωμιού που διατίθεται ως συσκευασμένο στην αγορά, χωρίς να αναγράφεται η προέλευση.».
Κερασάκι στην τούρτα, περιστατικό που αναφέρει αρτοποιός: «Πέρασαν με τζιπ κάποιοι Βούλγαροι, σταμάτησαν, βγήκαν 4 άτομα κι άφησαν ένα σακί αλεύρι. Τους είπα ότι δεν το θέλω, μου είπαν «τσάμπα είναι, κράτα το». Μετά από λίγες μέρες πήραν τηλέφωνο να ρωτήσουν πώς μου φάνηκε. Για να τους ξεφορτωθώ, είπα ότι «δεν μου κάνει». Ζήτησαν να μιλήσουν με τον μάστορα. Του έταξαν χρήματα. Ξέρεις, πολλοί είναι επιρρεπείς σε κάτι τέτοιο…».
Αν ξέραμε τι ψωμί τρώμε… | ΤΕΡΑΤΑ | Protagon.
13 Σχόλια
Comments feed for this article
2 Ιουνίου, 2013 στις 9:33 πμ
Αν ξέραμε τι ψωμί τρώμε…Greece on WEB | Greece on WEB
[…] Το τέρας: Η απελευθέρωση της αγοράς του ψωμιού λειτουργεί προς όφελος του καταναλωτή. Ο καταναλωτής έχει επιλογή ως …read more […]
2 Ιουνίου, 2013 στις 9:58 πμ
σχολιαστης
Το θέμα αυτό είναι …πικρό.
Οσοι μεγαλώσαμε τη δεκαετία του 70 τρώγοντας πραγματικό ψωμί, καταλαβαίνουμε καλύτερα τη διαφορά.
Σε ΟΛΟΥΣ τους φούρνους του κέντρου της Θεσσαλονίκης, αν βαθμολογούσαμε το ψωμί από το 1 ώς το 10, το καλύτερο θα έπιανε 4 με πολύ ζόρι.
Ο μέσος όρος των ψωμιών που παράγονται είναι επιεικώς απαράδεκτα.
2 Ιουνίου, 2013 στις 10:38 πμ
spmk
πολλα ανακριβη στοιχεια.μια απλη ερευνα και θα δουμε οτι εχουμε το πιο φτηνο ψωμι στην ευρωπη.τωρα για τους ελεγχους πρεπει να γινονται και οχι μονο για τα υλικα αλλα και για τα εργασιακα.εκει ειναι το κοστος.ειναι σαφες οτι η αρθρογραφος «σπρωχνει» τα super market με το φτηνο επιχειρημα του βαρους.αυτο κανει και η κυβερνηση.(κυριακες κλπ)
2 Ιουνίου, 2013 στις 10:50 πμ
dina kazana
Εγω θα διαφωνησω οτι δεν βρισκεις στην αγορα νοστιμο ψωμι! Τα βασικα προβληματα ειναι δυο: η τιμη, οπως αναλυει η Χριστινα το προβλημα και δευτερο και σπουδαιοτερο το τι περιεχουν μεσα τα ψωμια και τα αρτοσκευασματα καθως και τα καθε ειδους γλυκα, παγωτα και κουλουρακια!
Ψωνιζω ενα ολικης πολυσπορο ψωμι καταπληκτικο σε γευση, οψη, με πυκνη υφη, εξαιρετικη οσμη, που μου κοβουν απο κατι τεραστιες φραντζολες και κραταει αρκετες μερες, απο μεγαλη γνωστη αλυσιδα φουρνων, που ομως μπορει να περιεχει ο,τιδηποτε κι αυτο με φοβιζει, ιδιαιτερα που αυτο καθε τοσο αλλαζει αποχρωσεις του καφε απο αρκετα σκουρο ως πιο ανοιχτο.
Νομιζω πως εκτος απο τον προσδιορισμο του ως ψωμι η αρτοσκευασμα θα επρεπε να υπαρχει ανηρτημενος καταλογος με τα συστατικα και τα χημικα προσθετα σε καθε τυπο, ωστε να υπαρχει η δυνατοτητα συνειδητης επιλογης και φυσικα του ελεγχου.
Πολυ καλη η ιδεα της Χριστινας και για το ινστιτουτο ελεγχου του ψωμιου.
2 Ιουνίου, 2013 στις 10:53 πμ
σχολιαστης
@spmk, δε νομίζω. Αυτό που κυριαρχεί στο άρθρο είναι το θέμα της ποιότητας και την ανυπαρξίας ελέγχων.
Οταν λέει «Με ισχυρό μάρκετινγκ μπαίνουν στην αγορά προϊόντα όπως ψωμί «φρέσκο για 28 μέρες» ή το ψωμί «φωλιά», που πωλείται ανοιγμένο» σπρώχνει τα super market; Μα σε αυτά πωλούνται τα προαναφερθέντα προιόντα.
2 Ιουνίου, 2013 στις 10:56 πμ
dina kazana
το ανοιγμα στο ψωμι εξυπηρετει την αποβολη της περισσειας υγρασιας ωστε να μη μουχλιαζει και να μη λασπωνει το»βαρυ» ψωμι!
2 Ιουνίου, 2013 στις 11:55 πμ
σχολιαστης
Το σωστό ψωμί ούτε μουχλιάζει, ούτε λασπώνει.
2 Ιουνίου, 2013 στις 12:18 μμ
Άγγελος
ψωμί με ξινή μαγιά σε καρβέλι των 4 κιλών, κόψιμο, ζύγισμα και τιμή επί κιλού.
σε όλους τους καλούς φούρνους.
φάτε το μετά από 3 4 ημέρες και θα θυμηθείτε τι θα πει ψωμί.
2 Ιουνίου, 2013 στις 1:37 μμ
sissa ben dahir
Η Διεθνής Οργάνωση Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) καθώς και το αμερικανικό υπουργείο Γεωργίας προέβλεψαν ότι οι σοδειές σιταριού θα αγγίξουν επίπεδα ρεκόρ, το 2013, ενισχύοντας τα παγκόσμια αποθέματα και ανοίγοντας το δρόμο για περαιτέρω μείωση στην τιμή του σίτου. Σύμφωνα με τις ίδιες προβλέψεις, οι φετινές σοδειές θα είναι οι δεύτερες μεγαλύτερες στα χρονικά.
Οι τιμές των παραγώγων έπεσαν στα χαμηλότερα επίπεδα από τον περασμένο Ιούνιο.
Και στην Ελλάδα τι;
Στη χώρα μας, με τελείως πλαστό τρόπο, η αυξημένη τιμή του μαλακού παρέσυρε τις τιμές στο σκληρό όλο το 2012, παρόλο που διεθνώς είχε αποκατασταθεί ισορροπία μεταξύ προσφοράς και ζήτησης στο σκληρό.
Το χρησιμοποιούμενο για ανθρώπινη τροφή είναι βέβαια το σκληρό, και δεν θα έπρεπε η τιμή του να συνδέεται κυρίαρχα με την πορεία της τιμής του μαλακού που προορίζεται για ζωοτροφή.
Τώρα(στοιχεία Μαΐου, το σκληρό είναι περί τα 22 λεπτά το kg, αλλά γίνεται και πάλι προσπάθεια να το συνδέσουν με το μαλακό και να μην το αφήσουν να πέσει όπως πέφτει η διεθνής τιμή του.
Για το μεσομακροπρόθεσμο μέλλον πάντως οι τιμές του θα είναι σίγουρα ανοδικές όπως και στην πλειοψηφία των αγροτικών, λόγω ξηρασιών.
Η τελική τιμή του ψωμιού είναι αρκετά υψηλή για το μέσο όρο των ειδών που πωλούνται. Κύριο ρόλο σ αυτό, παίζουν οι προσπάθειες των μεγάλων φούρνων να προωθηθούν σε πολλά ακριβά σημεία πιάτσας των πόλεων, να έχουν 24ωρα ή έστω πολύωρα ωράρια λειτουργίας, το μάρκετιγκ που ρίχνουνε, και βέβαια σε αρκετό ποσοστό και η ασχροκέρδειά τους. Οι όποιοι έλεγχοι γίνονται είναι κυρίως για θέματα απασχόλησης προσωπικού και για παραστατικά διακίνησης. Δεν υπάρχει έλεγχος για τιμή ανά κιλό. Πέρα από το ότι είναι υποχρεωμένος κάθε φούρνος να παράγει και ένα ποσοστό διατιμημένου ψωμιού, δεν έχει καμιά άλλη υποχρέωση ως προς την τιμή.
2 Ιουνίου, 2013 στις 3:23 μμ
j95
Το μαλακό δεν είναι για ζωοτροφή, ή τουλάχιστον όχι μόνο για ζωοτροφή. Είναι και για ζαχαροπλαστική και για ψωμί. Η διαφορά τους δεν είναι στην ποιότητα, αλλά στην περιεκτικότητα γλουτένης η οποία είναι η βασική πρωτεϊνη που δίνει ελαστικότητα στο ζυμάρι. Κάτι που το θες π.χ. στο ψωμί αλλά όχι στα μπισκότα ή το κέικ.
Γενικά δεν είναι τόσο σαφής η διάκριση γιατί τα πιο πολλά εμπορικά αλεύρια (π.χ. όλα τα «Για όλες τις χρήσεις») είναι μίγματα προϊόντος από σκληρό και μαλακό σιτάρι, οπότε είναι λογικό η τιμή στο αλεύρι να είναι συνάρτηση και των δύο.
2 Ιουνίου, 2013 στις 9:07 μμ
nikiplos
Σχολιαστή, την δεκαετία του 70 τρώγαμε μια κουλούρα ψωμί την ημέρα… Και ήμασταν τσίροι, δηλαδή αδύνατοι… Σήμερα αν φάμε μια φέτα παραπάνω, τη βλέπουμε την επόμενη ημέρα στο παντελόνι που λέει κι ο λόγος…
Τόσο τα σιτάρια, τα άλευρα και πολλά άλλα είναι πλέον ανεξέλεγκτα, ελεύθερα, και κυρίως χωρίς ελέγχους υγείας από το επίσημο κράτος-που είναι σχεδόν ανύπαρκτο…. Δεν είναι θέμα το βάρος, ο κακός παραγωγός θα το κάνει συνειδητά ή ασυνείδητα σε όλες τις εκφάνσεις των παρασκευασμάτων που φτιάχνει…
Ύστερα περισσεύουν οι «χωριάτικοι», «παραδοσιακοί» φούρνοι «με ξύλα»… Το πρόβλημα όμως είναι στα υλικά και τις πρώτες ύλες, και οι επαγγελματίες παραδέχονται πως κυρίως είναι εισαγόμενες… 😦
2 Ιουνίου, 2013 στις 9:18 μμ
σχολιαστης
Εκανα πριν 3-4 μήνες …έρευνα αγοράς, δοκιμάζοντας τα ψωμιά ενός …πολυεθνικού φούρνου, που είχα ακούσει ότι είναι καλύτερος. Απογοήτευση. Το ίδιο ψωμί, άλλοτε καλοψημένο, άλλοτε λειψό.
Και μιας και είπα για λειψό, έχετε παρατηρήσει κι εσεις ότι οι εταιρίες που πουλάνε ψωμί για τόστ, για λόγους άγνωστους αφήνουν τις φέτες ψωμιού σχεδόν ωμές. Τελευταία, δοκίμασα από τρεις γνωστές εταιρίες με τα ίδια αποτελέσματα. Για να φας το τόστ πρέπει να ψήσεις τις φέτες από τη μια μεριά, να τις γυρίσεις και να τις ξαναψήσεις με τη γέμιση. Τι διάολο, πλάκα μας κάνουν. 🙂
3 Ιουνίου, 2013 στις 10:21 πμ
j95
Αυτό λέγεται γηρατειά, όχι χειρότερο ψωμί.