Ο άντρας της Γεωργίας ήτανε εξορία, κουμμουνιστής. Η Γεωργία όχι, δεν ήτανε… και είχε κάνει μια εγχείρηση σκωληκοειδίτη και της είχε πει ο γιατρός να μην κάνει έρωτα για ένα χρονικό διάστημα, οπότε μου λέει όχι από μπροστά, από πίσω… εγώ τότες ήμουνα δεκαπέντε, δεκάξι χρονώ και τρελάθηκα, ήτανε μια γυναικάρα ίσαμε κει πάνω και γονατίζει… Λέω, η ζωή τελειώνει εδώ… ή αρχίζει…
Το οποίον, φορτηγατζής. Δούλευα σαν το σκυλί, είκοσι ώρες, έπαιρνα υπερωρίες, πολλά λεφτά…. και μετά, τα έτρωγα με τις κυρίες. Γιατί να μην έρθουνε; Τρώγανε, πίνανε, ωραίος τύπος ήμουνα, λεφτά υπήρχανε… Μέχρι που συνάντησα τη γυναίκα μου, αυτή ήτανε δεκαεφτά, εγώ εικοσιεννιά… Μόλις κάναμε τα παιδιά και ξεπετάχτηκαν λιγάκι, λέω να με συγχωρείτε, εγώ λέω να την κάνω… και την έκανα!
Βγαίνανε και τότες οι γυναίκες, αλλά πιο δύσκολα, πιο μαζεμένα, έπρεπε να έχεις μεγάλη υπομονή και να έχεις και τον τρόπο σου… Και ήτανε άμαθες. Ας πούμε την πιπίλα, τρόμαζαν να τη μάθουν… αλλά και πάλι, χωρίς μεράκι… εκτός από τις ανατολίτισσες… πήγα προσφάτως, δηλαδή πριν καμιά είκοσι χρόνια, στην Κωνσταντινούπολη και πήγα στο χαμάμ… δηλαδή χαμάμ μπουρδέλο… και λέω εδώ είναι η ζωή κι όποιος λέει ότι οι Τούρκοι είναι μαλάκες, είναι ο ίδιος αρχιμαλάκας! Σε περιποιούνται, ρε παιδί μου, οι ανατολίτισσες… ολόκληρη επιστήμη!
Πόντιος είμαι, εκ μητρός και πατρός και μεγάλωσα στον Πειραιά… τώρα πως βρέθηκα στην Περαία μη ρωτάς, είμαι εδώ επειδής είμαι ερωτύλος… όχι καλά το άκουσες, ερωτύλος…
Το οποίον, πριν γίνω φορτηγατζής δούλεψα υπάλληλος και έμπορος σε γυναικεία εσώρουχα… ήτανε τότε κάτι κυλόττες αμερικάνικες, σε διάφορα χρώματα και έγραφε η καθεμία πάνω μια ημέρα, Δευτέρα, Τρίτη και τα λοιπά. Δεν πρόφταινα να τις δίνω στις κυρίες, σετ! Δύο με πέντε που σχολάζαμε από το μαγαζί, εγώ έπαιρνα τα πακετάκια μου και έκανα διανομή… δεν το πίστευα κιόλας, έλεγα εγώ ο πιτσιρικάς θα πάω μ’ αυτή τη γυναικάρα; Κι όμως, οι κυρίες μου βάζανε να φάω, δοκιμάζανε και τα εσώρουχα, καταλαβαίνεις…
Όχι, το στρινγκ και το τάνγκα δεν τα είχανε τότε, αυτά είναι τελευταίες μόδες, τα έμαθα προσφάτως… το ξύρισμα; Όχι, ούτε αυτό το ξέρανε, με το ζόρι ξυρίζανε τις μασχάλες… εκτός από τις Σμυρνιές! Μου είχε τύχει Σμυρνιά και ήτανε ξυρισμένη, εκείνο τον καιρό… άλλο επίπεδο σου λέω, καμιά σχέση με τις ντόπιες! Αλλά και όλες οι ανατολίτισσες, Αρμένισσες, Ιρανές, Ρωσίδες, Ουκρανές… τη λατρεύουν, την έχουν για θεό… μου λέγανε κάτι Βουλγάρες, Χρηστάκη, αν ήξερες τη γλύκα πού ‘χει η ψωλή, δε θα ξεκολλούσες, χαχαχα… Οι δικές μας είναι διαφορετικές, δεν το χαίρονται τόσο… μη με ρωτάς γιατί, που να ξέρω; Λέω αυτά που είδα!
Τώρα προβληματίζομαι, γιατί σε λίγο κλείνω τα εβδομήντα πέντε, να πάρω το βιάγκρα ή το άλλο, το πωστολένε, που είναι πιο αποτελεσματικό και δεν έχει και παρενέργειες; Προς το παρόν δεν έχω πάρει τίποτα, αλλά που θα πάει, θα το χρειαστώ, χαχαχα…
Εσείς πάτε για πενήντα; Α, εσείς γαμάτε ωραία, στο καλύτερό σας… τι ανάγκη έχει ο πενηντάρης;
Νοιώθω μια χαρά… μετά από δω θα πάω στη Σέρβα, θα μου βάλλει μια πίτσα να φάω, μια μπύρα… την ξέρεις μωρέ, αυτή με τα μεγάλα μπαλκόνια, δίπλα στο βιντεάδικο… άμα λάχει θα ελέγξω και την υγρασία και μετά κατά τις πέντε θα πάω σπίτι, που με περιμένει η δικιά μου… αλλά ούτε δίνω λογαριασμό, ούτε τηλεφωνάω, ποτέ δεν τηλεφώνησα, τι τηλέφωνο θέλεις κυρία μου, εγώ δουλεύω, είκοσι ώρες στο τιμόνι, για τηλέφωνα είμαστε;
26 Σχόλια
Comments feed for this article
17 Ιανουαρίου, 2009 στις 11:45 μμ
Πάνος
Δεύτερη – ελπίζω και τελευταία- διακοπή στις διακοπές… 😉
18 Ιανουαρίου, 2009 στις 1:27 πμ
Μαρία
Παρηγοριά στους πενηντάρηδες;
18 Ιανουαρίου, 2009 στις 11:11 πμ
Παπούλης
Ή πώς το κοπτόμενον τας διακοπάς συρράπτει 😉
18 Ιανουαρίου, 2009 στις 11:45 πμ
Ενη Καπαζογλου
Λαθος τιτλος – «ανδρες» δειχνει το ορεο κειμενο (βλ. σχολιο Μαριας)
18 Ιανουαρίου, 2009 στις 6:49 μμ
vloutis
«Πες του» να πάρει ότι γουστάρει και να συνεχίσει να το γλεντάει, ατελείωτα, με όποιες εκείνος επιθυμεί…
Εβδομηνταπέντε είναι;
Έχει πολλούς …ανέραστους να ..θάψει ακόμη…
σ: Καλώς μας ήρθες(;)!
Κώστας
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
18 Ιανουαρίου, 2009 στις 8:03 μμ
Πάνος
Κώστα, οι διακοπές συνεχίζονται – έχω ήδη κάνει δυό παρασπονδίες, ελπίζω να μην κάνω τρίτη… 😉
19 Ιανουαρίου, 2009 στις 3:13 μμ
Ενη Καπαζογλου
Θα προσθετα στο προηγουμενο σχολιο μου «ανδρες-matcho» (διαταξικα), ετσι για να μην παρει η μπαλα ολους τους ανδρες. Θα ητσν κριμα……
19 Ιανουαρίου, 2009 στις 7:16 μμ
Πάνος
Ένη,
ζητώ συγγνώμη εκ μέρους του Χρηστάκη, που δεν είναι πολιτικά ορθός!
(Αλλά, εδώ που τα λέμε, τι γούστο έχουν οι πολιτικά ορθοί, ώστε να γίνουν ποστ; )
Πάντως, με τον τρόπο του, τις λατρεύει τις γυναίκες – όλη η ζωή του αναλώθηκε σ’ αυτή τη λατρεία…
20 Ιανουαρίου, 2009 στις 12:03 πμ
Ενη Καπαζογλου
Πανο
Το αντιθετο του «ανδρα-matcho» ειναι το «ανδρας» (νετα-σκετα). Οχι ο «politically corret»….
O καημενος ο Χρηστακης δεν «λατρευε» τις γυναικες, κατι αλλο δικο του «λατρευε», σε αντιθεση με τους ανδρες που πραγματικα λατρευουν τις γυναικες.
24 Ιανουαρίου, 2009 στις 8:29 μμ
vloutis
Πέρασα να σου πω μια καλησπέρα.
Ξεκουράσου όσο θες…
Κώστας
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
24 Ιανουαρίου, 2009 στις 9:06 μμ
Πάνος
Καλησπέρα Κώστα!
18 Ιανουαρίου, 2010 στις 1:47 μμ
odofragma08
O Xρηστάκης που λέτε, προφανώς δεν έχει καμία σχέση με το Λεωνίδα….??
18 Ιανουαρίου, 2010 στις 1:59 μμ
Πάνος
Ποιός είναι ο Λεωνίδας;
18 Ιανουαρίου, 2010 στις 2:09 μμ
odofragma08
Οκ ακυρο….το Χρηστάκης είναι το επίθετο αυτού που λέω, ήταν ο «πατριαρχης» του ελληνικού αντεργκραουντ τύπου… Κουρος-ιδεοδρόμιο-Panderma-Bismuthum
18 Ιανουαρίου, 2010 στις 2:11 μμ
Πάνος
🙂
Το Χρηστάκης είναι ψευδώνυμο ενός καταπληκτικού παππού, που ζει στη Θεσσαλονίκη…
18 Ιανουαρίου, 2010 στις 2:14 μμ
odofragma08
Ωραίος ο παππούς…. θα μπόρούσε να το δημοσίευε το κείμενο του σε κάποιο ιδεοδρόμιο του ο μακαρίτης που σου λεγα
18 Ιανουαρίου, 2010 στις 2:28 μμ
Παπούλης
Οδόφραγμε μου θύμισες τα νειάτα μου τα Πάντερμα ( παντός τέρμα ή παντός δέρμα…. ) νάσαι καλά. 🙂
22 Σεπτεμβρίου, 2010 στις 11:48 πμ
Σπίθας
» O καημενος ο Χρηστακης δεν “λατρευε” τις γυναικες, κατι αλλο δικο του “λατρευε”,
σε αντιθεση με τους ανδρες που πραγματικα λατρευουν τις γυναικες.»
Σωστά..
15 Ιουνίου, 2012 στις 10:53 πμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Εξαιρετικο!!
Διδακτικο απο … αλλες εποχες.
15 Ιουνίου, 2012 στις 8:49 μμ
Πάνος
Χμ… κι εμείς Αφώτιστε, ήδη για «άλλες εποχές» μιλάμε. Ή μήπως όχι; 😉
15 Ιουνίου, 2012 στις 9:40 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Πάνος
Πραγματικα και οχι λογοτεχνικα «Αλλες εποχες» προς τα εμπρος σημαινουν… ανοικτα μυαλα, πραγμα ολιγον σπανιο.
7 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 12:18 μμ
Θανάσημος
Μπράβο Πάνο!
7 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 2:20 μμ
Πάνος
Βρε, καλώστον! 🙂
7 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 3:48 μμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
Θανάσημος
Περιττο να εξομολοηθω οτι η πρωτη μου επαφη με την Καλυβα ηταν μεσω του Θανάσημου με το εξαιρετικο εργο του «30.000 βυζια», το οποιο καλο ητο να επαναρτηθει 🙂 🙂
7 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 5:04 μμ
Πάνος
Χα χα χα…
Γιατί γελάω: Τον Ιανουάριο του ’12 έχει γίνει μια ημερίδα για ένα από τα θέματα που ενδιαφέρουν παγίως την καλύβα και θέλω να αναδημοσιεύσω την πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία ενός σεβαστού (ηλικιωμένου) προσώπου, η οποία έχει έρθει σε μένα (ατύπως). Του στέλνω μέηλ και ζητώ την άδειά του. Μου απαντά ευγενικά «ναι, ευχαρίστως, αλλά να δω πρώτα τη σελίδα σας – και θα σας απαντήσω».
Την είδε και ΔΕΝ μου απάντησε ποτέ: όσο πήγαιναν και ερχόντουσαν τα μέηλ είχε αναρτήσει ο Θανάσημος (ως εταίρος της καλύβας) τα 30.000 βυζιά!
https://panosz.wordpress.com/2012/01/15/poly-byzi/
7 Σεπτεμβρίου, 2013 στις 11:38 μμ
Θανάσημος
Α το κακόμοιρο το σεβαστό πρόσωπο. Ούτε που υποψιαζότανε από που θα του έρθει.
30,000 εγκεφαλικά