Η αλανιάρα χελιδόνα

Το στρώμα ήταν στο πάτωμα. Οντάς, λέγαμε τότες.
Διακόσμηση, περίπου αυτή. Τύποι μποέμ και πότες.
Την έχω δει την κοπελιά – ή μάλλον τη μαμά της
ξάπλα, τα μάτια να κρατά κλειστά, τα γαλανά της…

 

Και να προσμένει το στριφτό τσιγάρο να τελειώσω
να το πετάξω μακριά – και πάλι να ζυγώσω
στα είκοσι τα χρόνια μας να αναμετρηθούμε
ώσπου κι οι δύο νικητές, τελειώνοντας, να βγούμε.

 

Το στρώμα ήταν στο πάτωμα. Και δίπλα η κιθάρα.
Την έπαιρνε στα χέρια της γλυκά η αλανιάρα
μα γρήγορα την άφηνε – για χάρη άλλου οργάνου.
Αυτά συνέβαιναν παλιά, μες τον οντά του Πάνου…

 

Γι’ αυτό σαν είδα τη μικρή, στο στρώμα ξαπλωμένη
είπα “ετούτος ο οντάς μες την καλύβα μπαίνει
για να εμπνέει ποιητές, σ’ αυτό το ποστ να άρχει
γιατί αν υπάρχει η ζωή, ποιητικά υπάρχει”.

Καλλιτεχνικά νέα

«Ελπίζουμε να έρθει το Σάββατο στη Θεσσαλονίκη ο θείος Ισίδωρος, του οποίου είμαστε μεγάλες θαυμάστριες και ανυπομονούμε να τον γνωρίσουμε!» δήλωσαν ομόφωνα οι τρεις από τις τέσσερις καλλιτέχνιδες της εννεαμελούς ομάδας μοντέρνου χορού, (οι συγχλισμένες σερβίδες) που θα εμφανιστεί κατά την εορτή των γενεθλίων της καλύβας.

Η τέταρτη παρέμενε σιωπηλή. «Εγώ ενδιαφέρομαι μονάχα για τον παπούλη» είπε ντροπαλά – και έτρεξε να κάνει το σερβίς.

«Δεν έχεις καμιά φωτογραφία του θείου;» ρώτησαν με λαχτάρα οι αποδέλοιπες. Αναγκάστηκα να τους κάνω επιτόπου ένα πρόχειρο σκίτσο, από μνήμης:

Οι τρεις άφησαν επιφωνήματα θαυμασμού – είχα φροντίσει να περιορίσω δραστικά τις διαστάσεις της μύτης.  «Ο δικός μου είναι πιο ωραίος!» δήλωσε με περισσή αυτοπεποίθηση η κοπελιά του παπούλη.

Το πρόβλημα είναι πως αυτόν δεν τον έχω δει ποτέ – και δε μπορώ να τον σκιτσάρω!

Πίστη και προσευχή

Ο Ιησούς περί πίστεως και προσευχής (1): Και αποκριθείς ο Ιησούς λέγει αυτοίς’ έχετε πίστιν Θεού. Αμήν γαρ λέγω υμίν ότι ος αν είπει τω όρει τούτω, άρθητι και βλήθητι εις την θάλασσαν, και μη διακριθή εν τη καρδία αυτού, αλλά πιστεύση ότι ά λέγει γίνεται, έστι αυτώ ό αν είπη. Δια τούτο λέγω υμίν, πάντα όσα αν προσευχόμενοι αιτείσθε, πιστεύετε ότι λαμβάνετε και έσται υμίν. Και όταν στήκεται προσευχόμενοι, αφίετε ει τι έχετε κατά τινός, ίνα και ο πατήρ ημών ο εν τοις ουρανοίς αφήσει τα παραπτώματα υμών. Ει δε υμείς ουκ αφίετε, ουδέ ο πατήρ υμών αφήσει τα παραπτώματα υμών.

Το πρώτο ενδιαφέρον σημείο είναι η απόδοση στην προσευχή υπερφυσικών, μαγικών δυνατοτήτων – οι οποίες ουδεμία σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Ωστόσο, η σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στον προσευχόμενο και τον Θεό, επιτρέπει στον πρώτο να αυξήσει (ή και να πολλαπλασιάσει) τις τακτικές του δυνατότητες. Αυτή η απλή και

Τα κατσίκια της Σαμοθράκης

Γράφει ο bioannis

Πέρασα 20 μέρες στη Σαμοθράκη και πέρα από τις προσωπικές στιγμές, το μάτι μου ως βιολόγου διέκρινε το τεράστιο και εμφανές πλέον πρόβλημα της διάβρωσης των εδαφών και την απώλεια εύφορου χώματος προς τη θάλασσα, του πάλαι ποτέ νησιού της γονιμότητας. Η αιτία της καταστροφής το προϊστορικό μοντέλο εξάσκησης της κτηνοτροφίας «ελεύθερης» και επεκτατικής μορφής. Οι κτηνοτρόφοι (κεχαγιάδες, στην τοπική διάλεκτο) σε πλήρη αντίθεση με όλους τους κατοίκους του νησιού (τώρα πλέον, γιατί στη δεκαετία του ‘80 οι Οικολόγοι -και η αφεντιά μου μαζί όταν έκανα τη διπλωματική μου στο νησί- ήταν τρελοί, γραφικοί και καταστοφολόγοι, τότε που έβλεπαν το κίνδυνο). Είναι 100 περίπου κτηνοτρόφοι (μικροί και μεγάλοι σε κοπάδια) σε σύνολο 2.500 περίπου χιλιάδων κατοίκων… και δεν μασάνε με τίποτε !!

Εκατοντάδες επισκέπτες διάβασαν τη Μαριάννα…

Εντάξει, λίγες εκατοντάδες.

https://panosz.wordpress.com/2007/11/04/marianna/

Ας προσθέσουμε λίγους ακόμα… 🙂