Στο γιατρό

9 Ιουλίου, 2008 στις 4:02 πμ

Πανο,
τι μου θυμησες ρε γαμω τη βαγγελιστρα μου?
Ειχα πολυ καιρο να σερφαρω στα παλια του Θαναση και τωρα που τα διαβαζα την καταβρηκα με αυτα τα αριστουργηματα.
Ωραια φαση ρε και το Τζουμποξ, καλα περναγαμε!
εκει ειχε παιχτει και ο μεγαλος ερωτας με τη Ντολη και τα ξενυχτια μαζι της στο ιδρυμα.
Μετα εμφανιστηκε η Σκουπιτσα και κοψανε λασπη οι γκομενες πριν να εξαφανιστει κι αυτη και μεινουμε …τρεις κι ο κούνουπας κι Γιαννης ο σπασμενος !
Παντως βλεπω οτι καλη βιβλιοπαρουσιαση σου ειχα κανει για «τα μυστικα του κολπου».
Τωρα τελευταια μαλιστα, επειδη εχω μεγαλη ΕΦΕΣΗ στη βιβλιοπαρουσιαση, με καλεσανε κατι προσφυγες 😉 να παρουσιασω ενα βιβλιο για την καταστροφη στην ΕΦΕΣΟ αλλα τους ειπα να πανε να προσφυγουνε πρωτα σε κανεναν πρωτοδικη κι αμα δεν τα πει καλα και νοιωθουνε οτι δεν δικαιωθηκανε τοτε να κανουνε ΕΦΕΣΗ και ναρθουνε σε μενα να βρουνε το δικιο τους!

Επειδη ειμαι πολυ ντεφορμε αυτον τον καιρο και δεν εχω εμπνευση σκεφτομαι να λυσω το κυπριακο πρωτα και μετα να ασχοληθω με τα σοβαρα θεματα του ΙΘΙ.

9 Ιουλίου, 2008 στις 9:37 πμ

Πολύ σεμνά και ταπεινά και σεβόμενος πλήρως την ιστορία του πονήματος, επιτρέψτε μου να προτείνω δύο τετράστιχα για την δεύτερη στροφή:

πήγα στον ψυχίατρο
και μου είπε μη κολώνεις
το μόνο που χρειάζεται
είναι να με πληρώνεις

βαρέθηκα τα έξοδα
που κάνω να σε ντύνω
για να πετύχω τον σκοπό
το βράδυ να σε γδύνω

Ρεφραίν

Γιατρε μου το σφυρακι σου
χτυπα το στην καρδια μου,
αφου εκει πονω γι αυτην,
κι οχι στα γονατα μου!

skupitsa

Θανάσημε επιτρέψτε μου:
Το «πήγα» να γίνει επήγα
(ο θείος εξάλλου έχει μια αδυναμία στο ε…..)

9 Ιουλίου, 2008 στις 10:09 πμ

σχολιαστής

Θείε, εδω δεν το έλυσε κοτζάμ Ανάν.

9 Ιουλίου, 2008 στις 11:50 πμ

9 Ιουλίου, 2008 στις 6:27 μμ

Με πήρανε εσώκλειστο
εις το Ψυχιατρείο
και κει μέσα στην πτέρυγα
αντάμωσα το θείο!

Είχε αρπάξει το σφυρί
απ’ του γιατρού το χέρι
και δώδεκα χτυπήματα
του είχε καταφέρει!

(θα έγραφα κι άλλο, αλλά φεύγω για σεργιάνι στη Χώρα )

9 Ιουλίου, 2008 στις 6:32 μμ

ΡΕΦΡΑΙΝ (στου Πανου)

Θειε παρ’ το σφυρακι σου
και το γιατρο κοπανα
σα να’ταν νταβανόπροκα
και γαμησ’του τη μανα!

9 Ιουλίου, 2008 στις 6:39 μμ

Βλεπω οτι αργούντος του θειου η καλυβα απεκτησε εναν αξιον (και καλυτερο) σχολιαστη στο προσωπο του σπευδοντος Θανασήμου.
Αξιος!

9 Ιουλίου, 2008 στις 7:10 μμ

Σκουπιτσα,
με συνγκινει η παρατηρηση σου καθ΄οτι φανερωνει ποσο εχεις εντρυφησει
στο πνευμα του θειου και ταυτοχρονως αναδεικνυει την βαθεια ΙΘΙστικη παιδεια σου!

Επειδη αυτο τον καιρο ειμαι ντεφορμέ, λογω ζεστης και υποχρεωσεων, μολις ανακαμψω σου υποσχομαι οτι θα επιδωθουμε παλι με ζηλο και αυταπαρνηση στα παλια καλα ερωτικα μας παθη.

Παπούλης

όταν επήγα στο γιατρό
μούφαγε το μεδούλι
έμεινα μόνο με το νικ
με λένε πιά Παπούλη

δεν έχω χρόνο να σας πώ
αυτή την ιστορία
φεύγω με τη συμβία μου
και πάω παραλία

εκεί θα βρώ παρηγοριά
το μάτι μου θα γιάνει
σε στρίγκια με οπίσθια
( είμαι για το γκισντάνι )

9 Ιουλίου, 2008 στις 7:23 μμ

σχολιαστής

http://www.greektube.org/content/view/35416/2/

9 Ιουλίου, 2008 στις 7:34 μμ

9 Ιουλίου, 2008 στις 7:36 μμ

Σαν είδα το Θανάσημο
παρ’ όλη του την κύφωση
είπα «δεν είναι σχολιαστής,
αυτός είναι περίπτωση!»

Ταλέντο για να στεριωθεί
στου ιντερνέτ τη ζάλη
πρέπει να έχει επιμονή
και αντοχή μεγάλη!

Μα είμαι αισιόδοξος
πως τούτος ο καμπούρης
είναι καλή περίπτωση*
κι όχι «άχθος αρούρης»!

—
* επαναλαμβανόμενη ρίμα, λόγω βιασύνης (πάμε για σουρούπωμα στη Χώρα )

Άσχετο, αλλά εντός του κύκλου εργασιών της καλύβας: νικ-αθηναίε, το υλικό ελήφθη, θενξ!

(το γράφω εδώ γιατί δε μπορώ να απαντήσω με ηλεμήνυμα: τα βόδια της ασύρματης βόιδαφον σέρνουν το κάρο τόσο αργά, που το μήνυμα δεν ξεκινάει καν!)

9 Ιουλίου, 2008 στις 11:59 μμ

Άσχετο:

στο Μουσείο Γουλανδρή, θείε, φωτογράφισα ένα εξαιρετικό γλυπτό με τίτλο «η γυναίκα και το χταπόδι». Θα δώσεις ρέστα! 🙂

(στα προσεχώς… )

10 Ιουλίου, 2008 στις 12:30 πμ

Με λένε άξιο πολύ
και τάλαντο μεγάλο
μα ‘γω το μόνο που ποθώ
είν’ γκόμενα να βγάλω

θα γράφω γι’ όλους τα κακά
όλους θα τους μειώσω
να μείνω μόνος άξιος
μπας και κουτουπώσω

10 Ιουλίου, 2008 στις 4:11 πμ

Θανάσημε, έχεις πειρασμό
να μας εγκαταλείψεις
όταν θα βγάλεις γκόμενα
και όταν την πηδήξεις;

Για ρώτα όλους τους παλιούς
να δεις τι θα σου πούνε:
πρώτα στα μπλογκ κυκλοφορούν
και ύστερα γ*μούνε!

10 Ιουλίου, 2008 στις 7:02 πμ

Πάνομ μ’ όλο τον σεβασμό
που σου ‘χω ως ανθρώπου
άπαξ και βγάλω γκόμενα
την έκανα επι τόπου

Τριάντα χρόνια προσπαθώ
και όλο μαζεύω ήττες
ούτε ο Μαμαλάκης πια
δεν τρώει τόσες πίτες

εδώ που ‘ρθαν τα πράγματα
αντί να τις μετρώ
ανοίγω τον κατάλογο
τον τηλεφωνικό

γι’ αυτό είπα να ‘ρθω εδώ στα μπλογκ
γυναίκες που ‘χει ανάφτρες
κι έφτασα στην καλύβα σου
που σφίζει από δαύτες

Ρεφραίν:

είμαι απελπισμένος πια
και ψάχνω για μπλογκίστρια
εδώ πέρα που φτάσαμε
κάνει και κομμουνίστρια

(Η Ωδή με του Απελπισμένου Μπλόγκερ)

10 Ιουλίου, 2008 στις 1:00 μμ

Θαναση μ’ μπουρδελοτσαρκα
στα μπλογκ οποιος θα εβγει
μολις το μαθει η γκομενα
την κανει και του φευγει

κι εκει που ηρθε για μαλι
γυριζει κουρεμενος
-ασε που υπα

10 Ιουλίου, 2008 στις 1:12 μμ

Θείε ‘μ σε λογοκρίνανε
ημέρα – μεσημέρι
και μείναν οι αναγνώστες σου
με το πουλί στο χέρι

αλληλόμορφος

αλίμονο το πρόβλημα
δεν ειν’ λογοκρισία
του Θείου το μηχάνημα
έπαθε απραξία.

Με όλο το σέβας Θείε και Πρόεδρε.

10 Ιουλίου, 2008 στις 1:44 μμ

Παπούλης

Θανάσημε , ο στόχος σου , που ήρθες στη Καλύβα
ψάχνωντας νάβρεις γκόμινα , που δεν το παίζει ντίβα
και δεν πτοείται που ο Θιός σε έκανε καμπούρη
αποδεικνύει , φίλτατε , πως είσαι πρώτη μούρη

μια συμβουλή σου έχω εδώ , και έχε την υπόψη
απ τη Σκουπίτσα μακρυά , ο Θείο θα στα κόψει
και θήλεος μη υπάρχοντος εις τη Καλύβα ετέρου
φυλάξου και τηρήσαντας τη προτροπή του γέρου

θε να περνάμε μέσα εδώ βίον άνευ σκανδάλων
εν τω ΙΘΙ διάγοντες ζωήν άνευ κνοδάλων
σφόδρα επικουρίζοντες και χύμα εις το κύμα
άλλως σε βλέπω αγαπητέ Καρλαύτου νάσαι θύμα

10 Ιουλίου, 2008 στις 2:14 μμ

10 Ιουλίου, 2008 στις 2:40 μμ

Σπεύδω να τοποθετηθώ
υπέρ της νεολαίας
γιατί ο παπούλης τς* έκανε
μεμιάς τα μούτρα κρέας.

Αναληθώς, Θανάσημε
και δόλια σου ομίλη
για πάρτη του ορέγεται
κάθε που βλέπει θήλυ!

Και εξηγούμαι παρευθύς:

– η σκούπα έχει μια ροπή
προς τη μονογαμία**,
αλλ’ είναι τα θήλεα πολλά
κι η σκούπα είναι μία!

Πάρε τεφτέρι και στυλό
ονόματα να γράψεις
θηλέων πούρχονται εδώ.
Η άμμος της θαλάσσης…

—
*της, προφανώς.
**εκτός αν μας δουλεύει όλους – και κυρίως το θείο Ισίδωρο!

—
(συνεχίζεται, εν ευθέτω χρόνω – τώρα θα ασχοληθούμε με πιο πεζά θέματα: το φαϊ σερβιρίζεται! )

αλληλόμορφος

Πάνο μου τα λόγια σου
ακούγονται ωραία,
τα θήλεα δεν βλέπουμε
να κάνουμε παρέα.

Εδώ επάνω στο βουνό
που ήρθαμε να σας δούμε
μόνο μπεκάτσες κι αϊτούς
τριγύρω μας θωρούμε.

Μόνο η σκουπίτσα η ακριβή
που’ ναι μεγάλη ντίβα
λόγγους ρουμάνια θα υπερβεί
ν’ανέβει στην καλύβα.

10 Ιουλίου, 2008 στις 2:58 μμ

10 Ιουλίου, 2008 στις 3:12 μμ

φίλοι ‘μ πολύ το εκτιμώ
που τόσο προσπαθείτε
να μ’ εξυπηρετήσετε
γκόμενα να μου βρείτε

σίγουρα δεν έχω σκοπό
άλλου να φάω πιπίνι
άλλωστε με το που με δουν
φεύγουν σαν τον Χουντίνι

κι όσο για τον Πάνοσζ
καμπούρη που είπε εμένα
δύο λέξεις μόνο θα του πω:
εκατοντρία – εκατονένα

10 Ιουλίου, 2008 στις 5:50 μμ

…μένουν δύο. Μείον δύο
δεν έμεινε κανένα!

Παιδιά μου κάντ’ υπομονή
και όλα θε να φτιάξουν
-αρκεί να μην τα θηλυκά
λιγούρια σας περάσουν!

Γιατί ποτέ ο λίγουρας
γκόμενα δε σταυρώνει
μα μένει πάντα μοναχός
και κάνει το παγώνι!

Όθεν, να είστε άνετοι
το μάτι μη γυαλίζει*
αδιάφορος – είναι αυτός
που θηλυκά θερίζει!

Τώρα είν’ όλες στα νησιά
ή σκέφτονται να πάνε.
Με το Δεκαπενταύγουστο,
όλες εδώ γυρνάνε!

Δεν είμαθα μπακουρομπλογκ
έχουμε τη Μαρίκα,
έχουμε και την Κυριακή,
μας έρχεται κι η Ρίτσα!

(στοπ, διότι το μάτι βαραίνει – και η ποιότης στη ρίμα πέφτει κατακόρυφα: σιέστα! )

—
*εν ανάγκη, φορέστε γυαλιά!

10 Ιουλίου, 2008 στις 6:19 μμ

βλέπω πως δεν το έπιασες
Πάνομ το υπονοούμενο
κι ας ειν’ για τα χρονάκια σου
ευκόλως εννοούμενο

πάρε λοιπόν κι ένα λινκ
για να με εννοήσεις
μια γυνή αγαπήσαμε
κι εσύ την απαρνήθεις;

Παπούλης

Πάνο μου το Θανάσημο περί πολλού των έχω
γι αυτό και τον συμβούλευσα , γιατί καλά κατέχω
πως τα κορίτσια του ΙΘΙ , μαζί και η Λουκία ,
ανήκουνε στο Πρόεδρο , γι άλλον ελπίς καμμία.

κι αν φίλτατε Θανάσημε , βολτάρεις στο μεϊντάνι
θυμήσου πως η αλεπού , όταν τσαμπί δεν φτάνει
( αφού εδώ αδιαφορούν όλαι αι κορασίδαι )
τα μέλια και τις ζάχαρες τα κάνει αγουρίδαι

Άκου κι εμέ Θανάσημε που είχα μαύρη τύχη
τη Ζαχαρούλα ηράσθηκα , με βύζους ένα πήχυ
αλλά αυτή μ’ αρνήθηκε πήγε σε μοναστήρι
κι απόμεινα ο μπάκουρας να κάνω χαρακίρι

( Πάνο , γιατί μου μυρίζει χελιδονείο ;;; )

10 Ιουλίου, 2008 στις 7:30 μμ

σχολιαστής

αφου έβαλε ο Θανάσημος τη φωτογραφία ιδού και σχετικό video

http://www.greektube.org/content/view/35325/2/

11 Ιουλίου, 2008 στις 12:27 πμ

skupitsa

Το ηθικόν του ανήθικου βλέπω πολύ πεσμένο
κι εγώ σαν την Καρένινα το τραίνο περιμένω
στις ράγες του θε να ριχτώ, τον βιον να τελευτήσω
αφού τον λαχανοντολμά δεν μπόρεσα να ψήσω.

Έχετε γεια πουλάκια μου μικρά χελιδονάκια
που τόσα μού χαρίσατε λογάκια και στιχάκια

Απάνου εκεί στα σύννεφα που θα’ μαι ξαπλωμένη
απ τον καημό του έρωτα αδικοσκοτωμένη
για σας θα ονειρεύομαι θα λέω και προσευχές
νεράιδες να γλιστρήσουνε στις άδειες αγκαλιές.

Έχετε γεια πουλάκια μου, γενναία αητοπούλια
το πέταγμά σας θάμαζαν ο Αυγερινός κι η Πούλια.

Διόλου να μην κλάψετε για τη φτωχή σκουπίτσα
που της Επήραν την καρδιά ο έρωτας και η πίτσα.
Φταίει ο καπιταλισμός, του πετρελαίου η κρίση;
Ως πότε θα τον καρτερώ μην τάχατες γυρίσει;

Θα φτιάξω απ ΄τα φτεράκια σας καινούριο καλαμάρι
να γίνει ακόμα πιο πικρό το γράμμα που θα πάρει.

Έτσι’ ναι πάντα η ζωή, μ΄ άνοιξη και χειμώνα
μα στο κατακαλόκαιρο πεθαίνει η ανεμώνα
η άφρονη, που άνθιζε τον Μάη και τον Απρίλη
και τα φιλιά της σκόρπιζε στα λάγνα του τα χείλη.

Τα τελευταία τα λόγια μου μάθημα να γενούνε:
Από ψηλά γκρεμίζονται όσοι ψηλά πετούνε.

(Αχ! Το ευχαριστήθηκα)

11 Ιουλίου, 2008 στις 12:34 πμ

11 Ιουλίου, 2008 στις 12:49 πμ

Παπούλη μου μην σφάζεσαι
το χαρακίρι τσούζει
κι αν τους βύζους νοσταλγείς
φάε λίγο καρπούζι

μ’ αρέσει που στα χρόνια σου
δεν τα ‘χεις παρατήσει
ο Πάνος λίγο έπεσε
κι ακόμα να ξυπνήσει

έτσι ξηγείται άλλωστε
που βλέπει ο καημένος
γυναίκες στην καλύβα του:
ποστάρει κοιμισμένος

ΥΓ: Το ξέρω πως είμαι ψαράς
είμαι και κουτορνίθι
μα έχω μια ερώτηση
τι δίαολο είν’ το ΙΘΙ???

Παπούλης

Θανάσημε αδυνατώ να σου απαντήσω τώρα
γιατί η Λαίδη έγραψε τούτη τη μαύρη ώρα
ότι μας φεύγει δια παντός ( και το ευχαριστήθη ! )
ταφόπλακα επλάκωσε τα γέρικα μου στήθη

Το Ιδρυμα κλονίστηκε , το πήρ’ η κατηφόρα
βαρύ το πένθος σκέπασε ολόκληρη τη χώρα
τι να σου λέω Θανάσημε για το καημένο ΙΘΙ
ώ tempora αναφωνώ και ώ μοντέρνα ήθη.

11 Ιουλίου, 2008 στις 12:53 πμ

αλληλόμορφος

το είπαν τ’ αητόπουλα
το είπανε τ’ αηδόνια
για της σκουπίσας την καρδιά
μάχη έχει γίνει αιώνια

το Θείο όμως χάσαμε
τον Θείο όμως ζητούμε
Σειρήνες μας τον πήρανε
στα πέλαγα να βγούμε;

Μην σε βουνά ανέβηκε
λιοντάρια αντιπαλεύει
και σε θηρίων τη σπηλιά
το δρόμο του γυρεύει;

Ή μήπως θήλεα με στρινγκ
εις τις ακτές ματιάζει
και πλέον για το ίδρυμα
καθόλου δεν τον νοιάζει.

11 Ιουλίου, 2008 στις 1:01 πμ

Satanas & ΧΑΡΟΣ ΕΠΕ (Λειπουν τ'αφεντικα , χορευει ο PR)

Θανασιμο, Θανασημε το τραυμα εχει η Σκουπιτσα,
-παναθεμα, στον ερωτα, παναθεμα στην πιτσα-
για τα ψηλα ξεκινησε τα συγνεφα να παει,
και τα στραβοπατηματα του ασωτου να κιαλαρει.
Οχι, δεν ειναι ο θανατος τελος της ιστοριας,
μα του ελεγχου η αρχη – παθος δια τας κυριας.
Σαν νοσφερατου* θα πετα πανω απο τον Κηπο,
και ο Ισιντορ -οχι ο Ντυκας- ουτε να κοψει μηλο,
δεν θα τολμα, γιατι αυτη, σαν αλλη Ερηνυα*,
– *γαμωτο, πως να γραφεται αυτη η μα…α-
καβαλα στο σκουποξυλο ξυνο θα του το βγαζει,
– μητε πιπινι, μητε κυρα πια δεν θα πλησιαζει-
γιαυτο, μπρος, τον Ισιδωρο, καποιος να τον βοηθησει,
της πληγωμενης την καρδια ας την παρηγορησει.
Στην τελικη, ο ερωτας ειν’θεμα ορμονων,
να μην τον καταντησουμε, παιχνιδι ενοχων. 😈

11 Ιουλίου, 2008 στις 1:05 πμ

Satanas & ΧΑΡΟΣ ΕΠΕ (Λειπουν τ'αφεντικα , χορευει ο PR)

*νοσφερατου=Ιδιαζουσα μεταθανατιος καταστασις.Πασα ομοιοτης με γνωστα προσωπα ειναι συμπτωματικη.

11 Ιουλίου, 2008 στις 1:06 πμ

skupitsa

Ίδρυμα «θείος Ισίδωρος»

Δεν ξέρω αν θα βγει σε λινκ αλλά με συγκίνησε η απορία του θανάσημου και του απαντώ για το Ιδρυμα Θείος Ισίδωρος
(οι άλλοι συνεχίστε να με κλαίτε παρακαλώ)

11 Ιουλίου, 2008 στις 1:17 πμ

alcibiades2

Χρειαζεται να ιδρυθει επειγοντως εδρα καλυβικης φιλολογιας μου φαινεται….

11 Ιουλίου, 2008 στις 1:28 πμ

11 Ιουλίου, 2008 στις 1:35 πμ

Το θρεντ απογειώθηκε
κι έχασα την μπάλα
μέχρι να βάλω ένα γκολ
έφαγα πέντε άλλα

Σκουπίτσα σε ευχαριστώ
για την ενημέρωση
θα εντρυφίσω εν καιρώ
τώρα έχω καθυστέρηση

Σκουπίτσα μπήκες δυνατά
με στίχους περιοπής
ανάθεμα μ’ κι αν έβγαλα
τι ήθελες να πεις

νομίζω ότι κατάλαβα
πως θες ν’ αυτοκτονήσεις
γιατί τον λαχανοντολμά
δεν μπόρεσες να ψήσεις

ύστερα μπήκανε πουλιά
πετρέλαια και κρίσεις
στο τέλος τον απείλησες
να τον γκρεμοτσακίσεις

απ’ όλα αυτά οι υπόλοιποι
κατάλαβαν πως φεύγεις
κι απέμεινα μονάχος μου
να ψάχνω τι γυρεύεις

εγώ ήμουν ο υπαρκτός
ο σουρεαλισμός
εσύ όμως με έστειλες
αδιάβαστο εντελώς

alcibiades2

Για να μπορεις Θανασημε,
τη σκουπ να καταλαβεις,
πρεπει τις χελιδονες μας
για μερες να διαβαζεις.

11 Ιουλίου, 2008 στις 7:35 πμ

11 Ιουλίου, 2008 στις 8:07 πμ

Πολλά θα ήθελα να πω και λύσεις να προτείνω
αλλά είναι αδύνατον: σαλπάρω για την Τήνο!

Όταν ξανάρθω πάλι εδώ, αν θέλει ο Ποσειδώνας
θα δείτε το ανέβασμα της νέας χελιδόνας!

11 Ιουλίου, 2008 στις 9:47 πμ

Σημερα ξυπνησα νωρις
και μπηκα στην καλυβα
και ειδα οτι γραψατε
την καθοδο του Ανίβα

οταν μικρος και άνιβος
νιβοτανε στη βριση
κι αν καλημερα του’λεγες
ηθελε να σε βρισει.

Ομως οταν μεγαλωσε
εγινε πολεμαρχης
και τους Ρωμαιους ξεπατωσε
εις των Καννών της μαχης

απο την βρωμα την πολυ
του βρωμαγαν τα ποδια
και μυριζαν οι καλτσες του
σα νατανε χταποδια

Καθολου δε νιβοτανε
μοναχα πολεμουσε
κι ολες τον συχαινοντουσαν
γιαυτο και δεν γαμουσε

Να μην σας τα πολυλογω
σαν μπηκα στην καλυβα
και ειδα οτι γραψατε
την καθοδο του Αννιβα

οταν μικρος και ανιβος ……
-να μην τα λεω παλι
διοτι απ΄την επαναληψη
ποναει και το κεφαλι-

Εις την καλυβα μπαινοντας
ειδα ωραιοι στιχοι
που πεταγαν αναλαφρα
ως χελιδωνος ηχοι

Και την Σκουπιτσα να πετα
παλι στη σκουπα πανω
…….

Συνεχιζεται …………

skupitsa

Σαν ξεπεράσετε το σοκ
κι εμένα με ξεχάσετε
το στίχο του Θανάσημου
βαθειά να εξετάσετε.
Με όσα γίναν, εξηγεί,
γεννήθηκε ισμός
κι αμέσως αναδείχτηκε:
Ο υπαρκτός σουρεαλισμός!!!!

(επιτέλους τοποθετηθήκαμε ιδεολογικά και φιλολογικά)

11 Ιουλίου, 2008 στις 12:08 μμ

Satanas & ΧΑΡΟΣ ΕΠΕ (Λειπουν τ'αφεντικα , χορευει ο PR)

Ειναι κεφαλαιο σκληρο για την λογοτεχνια,
οταν η μουσα* ξαφνικα κανει τη μ….κια…

Και ενω κατι το δροσερο, θα ηθελες να γραψεις,
πρεπει να πεις λυπητερο – θα πρεπει να τ’αλλαξεις.

Μα η Σκουπιτσα η καλη, η τροφαντη κι ωραια,
Γιατι τωρα αποφασισε ν’ αφησει την παρεα;

Ειν’ενας τροπος σιγουρος για να μην ξεχαστεις,
αν στα καλα καθουμενα αυτοχειριαστεις;

Οταν στιχους θα προσπαθω να γραψω με χαρα,
ξαφνου ενα δακρυ λαμπερο θ’αρχιζει να κυλα.

Για της Σκουπιτσας το χαμο, αλλα και για το τραινο,
τ’οργανο της καταστροφης – που ακομα περιμενω…

…γιατι το τραινο εσπασε, εγινε δυο κομματια
τα θυματα ηταν πολλα, δακρυα πολλα στα ματια…

…των συγγενων που προσμεναν στη βορεια ελλαδα,
στις «νεες χωρες» τις γνωστες – της λευτεριας τη δαδα,

…τους την εχωσαμε γερα απ’του Μωρια την ακρη,
αλλα και απο της Ρουμελης τα ορη και τα πλατη.

Το τραινο επεριμενα για την Ορεστιαδα,
μου ειχε ταξει μια μικρη να φτιαξει φασολαδα…

…κι οταν το ‘μαθα παιδια, μουρθε ενας ταμπλας!…
κοιτα ρε τι μας εκανε ο λαχανοντολμας!

Τωρα η Σκουπ συντρόφια μου, εχει μετουσιωθει,
και οπως γραπτως διεμυνησε, εχει απογειωθει.

Πανω σε νεφη καθεται, παρεα με μπεκαλτσες,
που τους ζητα συχνα – πυκνα και της πηγαινουν καλτσες,

…του Θειου, του Ισιδωρου να παιρνει την οσμη,
γιατι αυτο παραδεισος εσημαινε γιαυτη.

Οσο για το κορμακι της ο Bio τοχει βρει,
κατω απ’τη βρυση βρισκεται θαμενο στο αμπρι.
………………………………………………………………………………

Πως; Υπαρκτος προεκυψε και ειναι και -ισμος;
Ναι, ειναι μανουλα μου ο χελιδονισμος.

*Αμφιβαλλει κανεις; Μιλαμε για ποταμους μελανης** που εχουν χυθει…

**Πως αλλιως θελετε να την πω αυτη τη μ…κια;Ζουμε στην εποχη της τεχνολογιας; Τι μας λετε, εγω τα γραφω πρωτα με φτερο χηνας, μονο ετσι μου βγαινουν. Μετα τα πληκτρολογει η γραμματεας του Σποτ***.

*** Σποτ=Κερβερος. Μην ξεχνιομαστεεεεε….

11 Ιουλίου, 2008 στις 2:00 μμ

nik.athenian

Σκουπίτσα σκέψου το καλά
στο τρένο εμπρός μην πέσεις
ο έρωτας θολώνει τα μυαλά
κοίτα λοιπόν να τονε χέσεις.

Δούλεψε στίχους και πιάσε πάλι το ντολμά
το λάχανο ζεμάτισε στην κατσαρόλα
κερδίζει μόνο εκείνος που αυθόρμητα τολμά
έρωτα να ξορκίζει με ποιητική παρόλα.

11 Ιουλίου, 2008 στις 7:17 μμ

11 Ιουλίου, 2008 στις 7:30 μμ

Εν αρχή ήταν το πόνημα
του Θειού ο αρχαίος λόγος
που ο Πάνος ανακύκλωσε
γιατί ‘ναι οικολόγος

μετά ήρθαν οι υπόλοιποι
να κάνουν χαβαλέ
και σύντομα εχάθηκε
η μπάλα απ’ το φιλέ

και πάνω που γυρεύαμε
να βρούμε τις γυναίκες
(που ειν’ με τα μπικίνι τους
μακριά ‘πο μας τους χλέχλες)

το ‘σκασε κι η σκουπίτσα
προς τους ουρανούς
τώρα κάνει παρέα
με αεροσυνοδούς

Και ενώ όλοι περιμέναμε
τον Θείο μ’ αγωνία
την σκούπα για να σώσει
απ’ την αυτοκτονία

ο Θείος παρουσιάσθηκε
8 ώρες πιο αργά
κι έγραψε δυό σελίδες
για τ’ Ανίβα τη βρωμιά

έγινε έτσι προφανές
ο λόγος που τα ‘χει πάρει
για σκούπα την εδιάλεξε
κι εκείνη ήταν φτυάρι

και αντί το σπίτι πλένοντας
τον χρόνο τς να περνούσε
τον έθαβε μέσα στα μπλογκ
κ’ ύστερα αυτοκτονούσε

κι έμαθε ο Θείος ο φτωχός
έστω και στα σαράντα
πως ό,τι έχει και λαβή
σκούπα δεν είναι πάντα

χάλασ’ ο κόσμος Θείο μου
σωστά θήλαια σπανίζουν
τώρα έχουν λόγο και μιλούν
θέλουν και να ψηφίζουν

αυτά είχα να πω εγώ
τώρα λέω να φύγω
και της σκουπίτσας την οργή
να τρέξω ν’ αποφύγω…

Όποιος γυρεύει για να βρει
τις όμορφες μπλογκέρες
ετούτη τη σελίδα ας δει
που ‘ναι ζεστές οι μέρες

http://www.playboy.com/arts-entertainment/features/bloggers/

12 Ιουλίου, 2008 στις 12:34 πμ

skupitsa

Θανασημε μ΄μ΄αδίκησες
και θα χα πικραθεί
αν κει ψηλά στον ουρανό
δεν είχα αναληφθεί.
Γιατί μωρέ πουλάκι μου
έτσι την έχεις δει;
Εμένα ονομάτισες
γλωσσού και ακαμάτρα
που φαγα τα χεράκια μου
μες του ΙΘΙ τη λάτρα
και φασολάκια έψηνα
και λαχανοντολμάδες
ατζέμ πιλάφια και μαντί
και τζιεροσαρμάδες
για να μπορεί ο θείος μας
τους φίλους να τρατάρει
στους κήπους να τους σεργιανά
και να φιλοσοφάρει;
Άσε τις κάλτσες που πλενα
και πριν να τις στεγνώσω
βγάζαν φτερά και έκρωζαν
να μην τις καρικώσω.
Πολλά μυστήρια γίνονταν
που τα χω λησμονήσει
είναι η μνήμη ασθενής
μιας κι έχω ξεψυχήσει.
Μα εσύ που μες τα μπλογκ γυρνάς
γυναίκες για να ρίξεις
φρόντισε να΄σαι ευγενής
κι ασ΄τις προκαταλήψεις.

(Ολοκλήρωσα επί του προσωπικού, πάω να ξαναπεθάνω.)

12 Ιουλίου, 2008 στις 3:43 μμ

12 Ιουλίου, 2008 στις 8:01 μμ

Σκουπίτσαμ βρε πουλάκιμ
μην στο κρανίο τα παίρνεις
να σ’ αναστήσω προσπαθώ
κι εσύ ξαναπεθαίνεις

έλεγα ο έρμος, δεν μπορεί
μετά από τέτοιους στίχοι
θα φύγει απ’ τον παράδεισο
να ρίξει μπινελίκι

έλεγα θα μπουν κι άλλοι
να γίνει χαβαλές
μα ήρθε σαβατοκύριακο
και πήγαν διακοπές

κι εσύ που αναστήθεις
ήταν προσωρινό
και πάλι ανελήφθεις
πίσω στον ουρανό

ύστερα ‘π όλα αυτά λοιπόν
δηλώνω αποτυχία
την έκανα μου φαίνεται
πάλι την μαλακία

skupitsa

Αχ έτσι είναι Θανάσημε μ’
μέχρι κι η προβοκάτσια
θέλει ημέρα εργάσιμη
να γίνει αγκιτάτσια.

Μα μη σ΄ ανησυχεί αυτό
πεθαίνω εγώ και ζω
ως βλέπεις, κατά βούληση,
κι όλα τα συγχωρώ

Εδώ που πίνω φραπεδιές
παρέα με τους αγγέλους
(Μιλώ για κάτι δίμετρους
και άντρες επιτέλους)

Έχω κι εγώ καταληφθεί
από μια ανωτερότης
μα έτσι κι αλλιώς θα έλεγα
πως είσαι ένας ιππότης.

12 Ιουλίου, 2008 στις 10:12 μμ

12 Ιουλίου, 2008 στις 10:32 μμ

Χμ, αντί να φτιάξω th «χελιδόνα με το χταπόδι», θα ήταν καλύτερο αν οργάνωνα τη «σκουπίτσα με τις φραπεδιές και τους δίμετρους αγγέλους»… οι οποίοι, σημειωτέον, είναι «επιτέλους άντρες»!

Θείεεεεεε, λύυυυκος στα πρόβαα-τάαααάαα…..

alcibiades2

Το πραμα ειναι σοβαρο,
δεν ειναι οπως οταν,
ο μεγας Πυθων τυλιξε
ερωτικως την Σκουπαν
Ο Πυθων ητο ζωντανον…
ε…πως το λενε, ζωον
και δεν συναγωνιζεται
τον αγγελον στην οψιν
-μηπως η Σκουπυ να μας πει,
πως παει κι απο …κοψιν;
Ητο του Πυθωνος η ουρα,
μεγαλη και παχεία,
ενω του αγγελου τα φτερα
του δινουν θεωρια.
Και διμετρα λεει καλε
πως ειναι ταγγελουδια,
ε, αν και μελωδικα,
της παιζουνε τραγουδια…
πολυ δεν θελει να ριχτει
ευθυς μεσα στο μελι…
Οσο κι ο γερων να’ν γερος,
δεν φτανει το κοπελι,
που εχει διμετρο κορμι,
εχει και κινητηρα-
τα δυο του τ’ασπρα τα φτερα
τα κανει ανεμιστηρα.
Και την δροσιζει – δεν την σκα
κατω απο το βαρος
μες ‘τις νεφελες θα πετουν
χωρις κανενα βαρος.
Σπευσατε κυριε προεδρε
μας παιρνουνε τη θειαααα!!!
Αντε, κουνησου γεροντα,
οσο μενει κυρια.

14 Ιουλίου, 2008 στις 7:46 μμ

14 Ιουλίου, 2008 στις 7:55 μμ

Σκουπίτσα μεγαλόκαρδη
πολυτραγουδισμένη
που με το που μιλάς
στην έχουνε στημένη

δεν πρόλαβες εμένανε
να με εσυγχωρήσεις
πέσαν επάνωσ’ άλλοι δυό
ιππότες να τους χρίσεις

μα κι εσύ βρε παιδάκιμ
τι τό ‘θελες ετούτο
για δίμετρους αγγέλους
που παίζουνε λαούτο;

εκτός κι αν λόγω έρωτα
κοιτάζοντας τον Θείο,
απ’ το νέκταρ το πολύ
τον είδες επί δύο

μα μιας που ‘σ στον παράδεισο
και βλέπεις οσάν φάρος
λύσε μου μια απορία:
είν’ ο χριστός φαντάρος;

14 Ιουλίου, 2008 στις 8:01 μμ

Θανάσημε είσαι μικρός, πρέπει να μάθεις τούτο:
οι άγγελοι οι δίμετροι δεν παίζουν πια λαούτο

αλλά φυσάνε όλοι μαζί το φλογερόν φλαούτο!

(σε λίγο, λινκ – χωρίς το ιστορικό! )

14 Ιουλίου, 2008 στις 10:36 μμ

Δες τη βιβλιογραφία 2 & 3 του Γράμμου:

Γράμμος

(τι να σου κάνω, έλειπες τότε…)