Αφηγείται ο θείος Ισίδωρος
…τοτε που ημουνα νεος, για να γαμησεις επρεπε να κανεις ενα μεροκαματο μεχρι να τη γδυσεις τη γυναικα, γιαυτο τις πιο πολλες το καναμε …«απο πανω απο τα ρουχα».
Η κυλοτα εφτανε μεχρι το γονατο, απο πανω φοραγανε δυο-τρια ενδιαμεσα ασπρορουχα και στο καπακι τα ρουχα.
Μετα ανακαλυφτηκε το κομπινεζον και καπως βελτιωθηκανε τα πραγματα αλλα και παλι για να δυειδυσεις δυσκολα σ΄αφηνε (χωρις στεφανι).
Γιαυτο βασικη ατραξιον τοτε ητανε το λεγομενο «πινελο» το οποιο δυστιχως οι περισοτεροι νεοι σημερα το αγνοουν.
Επειδη τοτε γκαρσονιερες και τετοια δεν υπηρχανε ο κοσμος γαμαγε μες τα χωραφια με αποτελεσμα να υπαρχουν πολλα ατυχηματα απο δαγκωμα φιδιων κλπ.
Επειδη τα κοριτσια τοτε ντρεποσαντο να προβουνε σε πεοθυλασμο (κοινως ρουφοκάβλι) ειχαμε επινοησει μια …φαμπρικα οπου τσιμπαγαμε με το σουγιαδακι (τοτε ο σουγιάς -οπως και ο φακός- ητανε πολυ μαστ για τους νεολαιους) τη μαλαπερδα μας και καναμε οτι μας δαγκωσε φιδι και ετσι αναγκαζοσαντε οι συχωρεμενες να τονε ψιλοβυζαξουνε για να μην παει το φαρμακι …στην καρδια και πεθανουμε!
Ετσι δημιουργηθηκε η παραδοση στην περιφανη ελληνικη υπαιθρο μετα να τα φτυνουνε τα φλόκια!
Αγνοι ανθρωποι, ορεες εποχες!
*
Ο θείος το έγραψε εδώ:
Η καλύβα ψηλά στο βουνό 
26 Σχόλια
Comments feed for this article
3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 3:01 μμ
vloutis
Ευτυχώς που ΚΑΙ το γμσ εξελίχθηκε…
Δύσκολες εποχές, δυσκολα γμσ…
Αυτό είναι που λένε «γμσ και πρόστιμο»;
Φίδια, σουγιάδες, τρία βρακιά μέχρι το γδύσιμο…
Σπουδαίοι άνθρωποι οι παλιοί…
Και σοφοί…
Την πολύ καλησπέρα μου
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 6:58 μμ
zepos
Σιγά ρε Ισίδωρε μην «βάραγες» και την τσουτσού!
Για τα βρακιά όμως κάπως έτσι ήτανε.. Εκείνες οι κυλότες με τις βουλίτσες ήτονε πολύ ..μοδάτες. Το κομπινεζόν μερικές τόχανε φετίχ! Δεν τόβγαζαν με τίποτα! Έστω κι’αν από μέσα έμεναν τσίτσιδες… Ντρεπότανε!
Ήτανε και .. τριχωτές ..τα μάλλα! Δεν υπήρχαν τότες τα μέσα για αποτρίχωση και ρέστα!!
Εμείς του λιμανιού και του πασαλιμανιού, την βγάζαμε στα βράχια της πειραϊκής, και μας είχαν σταμπάρει οι μπανιστηρτζήδες και δεν μας άφηναν σε χλωρό κλαρί.. Έως ότου ο Σκυλίτσαρος έριξε τόννους άμμου πάνω στους πελώριους βράχους κι έφιαξε την «τερψιθέα»!! Μας έδιωξε τότες για πιο αλάργα και πιο .. ριψοκίνδυνα στέκια..
3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 7:17 μμ
αλέξανδρος ανδρουλάκης
Εμένα μου άρεσε η κατάληξη της ιστορίας
«Αγνοί άνθρωποι, ορέες εποχές»!!!!!!
3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 7:21 μμ
Πάνος
zepos,
εκ των συμφραζομένων προκύπτει ότι κάνατε παρέα με τον Ισίδωρο, στα βράχια της Πειραϊκής… Εκτός αν είσαι πολύ νεότερος από τα 76 του θείου.
3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 7:25 μμ
sissabendahir
Αν αυτά συνέβαιναν στην αθάνατη ελληνική επαρχία, στην Αθήνα του 60 τα γιαπιά των πολυκατοικιών που χτίζονταν σε Παγκράτι και Κυψέλη γνώριζαν μέρες δόξας. Σαν πιτσιρικάδες εμείς τα εξερευνούσμαε για να μετρήσουμε πόσες καπότες είχαν ξεμείνει εκεί με υλικό από την προηγούμενη νύχτα.
Όσο για τα βράχια Ζέπο κάτω από το σταυρό του Σκυλίτση, έγδαραν λίγο αργότερα κωλαράκια και κωλαράκια. Αλλά μπρος την ηδονή του πεταχτού γ**σιού, τί είναι ο πόνος;
3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 9:45 μμ
Γιάννης
τι τραβάγατε κι εσείς, η γενιά του ’60 (σημ.: του 1860) δίχως Κατοχή και πείνα (αφού οι γερμανοί ήρθαν 80 χρόνια μετά)..
🙂
3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 9:50 μμ
Πάνος
Τουλάχιστον είχαν ΡΕΤΣΙΝΑ… όχι όπως η γενιά που περιγράφει ο Πανούσης, η οποία δεν είχε τίποτα από τα τρία.
3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 10:35 μμ
Μαρία
θείο, έτσι για τη γλωσσογεωγραφία της ατραξιόν, το πινέλο εδώ στο Βορρά είναι γνωστό ως μπαντανά, λέξη γνωστή απο τη μπαντανόβουρτσα των ασπριτζήδων και αργότερα και των αφισοκολλητών. Και μια και η λέξη είναι τούρκικη, νομίζω οτι παρέλειψες το οθωμανικό.
3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 10:40 μμ
Θανάσημος
Μαρία!!!!!!
3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 11:10 μμ
Πάνος
Έχει δίκιο η Μαρία! Το οθωμανικόν ήτο εξαιρετικά δημοφιλές, επειδή εγγυάτο την αποφυγή της συλλήψεως.
Το fellatio, ομοίως.
Εξ’ ου και η θρυλική έκφραση «την πάει (τη γκόμενα) fellatio – οθωμανικόν» 😉
3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 11:24 μμ
Θανάσημος
Κοίτα. Δεδομένου ότι είμαι 93, δεν θα μπορούσα να γνωρίζω τας σεξουαλικάς συνθήκας της εποχής του 60, καθ’ ότι εκείνη την περίοδο ήμουνα οικογενειάρχης άνθρωπος και υπηρετούσα ως ταγματάρχης στο Διδυμότειχο, όπου ως γνωστόν η σχέση γυναικών/ αντρών τείνει προς το μηδέν.
Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ παρά να θαυμάσω τον ειρμό της γραφής της Μαρίας!
Μαρία; Δεν κάνεις και μια βόλτα απ’ την πεζοχελιδόνα;
3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 11:27 μμ
Γιάννης-2
Μιά φορά, φοιτητής στην Πάτρα, βρήκα μιά κοπελιά «απέκει-σσα» που είχε λίγη ώρα μέχρι να πάρει το λεωφορείο. Αφού χάσαμε το μισό χρόνο μέχρι να την πείσω να ρθεί στη γκαρσονιέρα μου, όταν πήγα να βγάλω την κυλόττα με σταμάτησε, με το ιστορικό: «μέριαστη», «μέριαστη».
3 Δεκεμβρίου, 2008 στις 11:35 μμ
Πάνος
Ε, μέριαστη κι εσύ! Τι σου είπε η κοπέλα; «Κάντη στο πλάι!»
4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 12:08 πμ
Μαρία
Ρε συ Γιάννη 2, το «μέριασε, βράχε, να διαβώ» δε σας το μάθαιναν στο σχολείο;
4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 12:19 πμ
sissabendahir
Μαρία
μπορεί να τα έλεγε αυτά ο σχωρεμένος ο Βαλαωρίτης, αλλά ο δικός μας δάσκαλος πρόσθετε: Σιγά ρε βλάκες μην κουνηθεί ο βράχος. Εσείς πρέπει να στρίψετε.
Εξάλλου, όταν διάβαζα αυτό το μέριασε, το μυαλό μου πάντα πήγαινε στο μεσημέριασε , βαριόμουν αφού.
advocatus diaboli
4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 1:18 πμ
Γιάννης-2
Μαρία
Δεν ήθελα να πω ότι τελικά αυτό έγινε αφού το κορίτσι πίστευε ότι έτσι κέρδιζε χρόνο, αλλά επειδή η κυλόττα της ωραίας απέκεισσας του 1971-72 είχε κάποιες σχετικές διαστάσεις και η στάση ήταν οθωμανική -έπρεπε φαίνεται να διαφυλαχθεί η παρθενιά γιά τον τυχερό γαμπρό, όπως είπε πιστεύω ο Πάνος, κα΄τοι πολύ νεώτερος- ήταν λίγο uncomfortabvle, όχι όμως αδύνατο οπωσδήποτε………….
4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 1:42 πμ
Ο θειος Ισιδωρος
Vloutη,
το γμσ μπορει να εξελιχθηκε αλλα εν τω μεταξυ μαζι με τους σουγιαδες …χασαμε (και) τα κουταλια!
***
zepos,
φυσικα και την βαραγα την τσουτσού, συγκεκριμενα: πολυ πριν γενηθεις, μαζευομαστε στα βραχια της Μουνηχίας (Τουρκολιμανο -για οσους δεν ξερουν), και τηνε βαναμε πανω σ’ενα βραχο και τηνε κοπαναγαμε με μια πετρα και φωναζαμε: «πω πω καυλες»!
Ομως εγω δεν μπορεσα να την πετυχω ποτε 🙂
* * *
αλέξανδρε ανδρουλάκη,
ο ξαδερφος σου ο Μιμης απο μικρος τη βαραε την τσουτσού και ητανε πολυ καλος σκοπευτης, μαλιστα ακομα τη βαραει (μαζι με το Γιωργακη)!
* * *
Πανο,
με το Ζεπο μας χωριζουνε καμια τριανταρια χρονια αλλα μας ενωνει η Καστελλα!
* * *
sissabendahir,
εγω ξηγιο-μουνα στα χωραφια και η πολυκατοικια που πρωτομπηκα ητανε αρχιτεκτονικης σοσιαλιστικου ρεαλισμου στην Τασκενδη.
* * *
Μαρια,
«γλωσσογεωγραφικο πινελο» εμεις λεγαμε την αιδοιολειχια!
Οσο για το οθωμανικο ενοεις αυτο που στα ποντιακα λενε «συνωστισμο»?
* * *
Θανασημε,
μην παρενοχλεις τη Μαρια γιατι σε βλεπω με δυσμενη μεταθεση στο Διδυμότειχο με τον Μαχαιριτσα.
* * *
Γιάννη-2,
κακως την πηγες στη γκαρσονιερα να τη μεριασεις, θαπρεπε να την πας στα βραχια της Παρταϊκης να την κοπανισεις και μετα να συναντηθητε με το Ζεπο να πατε κι οι τρεις στην Πειραϊκη-Πατραϊκη να της ψωνισετε κυλοτες εμπριμέ!
Αυτο το «μέριαστη» παντως το προτεινω για το βραβειο του μηνα!
4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 2:19 πμ
Θανάσημος
Αναρωτιέμαι αν θα καταφέρω να κάνω ποτέ ένα κοπλιμάν που να το καταλάβει και κάποιος άλλος εκτός από εμένα…
4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 2:48 πμ
Γιάννης-2
Θανάσημε,
Στο Διδυμότειχο έπρεπε να πας ελεύθερος. Έκανα στο Σουφλί έφεδρος ανθυπολοχαγός 1965-66. Ευλογημένα μέρη! Θεϊκά κορίτσια! Ειδικά γιά ένα παλιομερίτη, όπου γονείς, αδέρφια, ξαδέρφια και γείτονες μαζί, όλοι πρόσεχαν τα κοριτσόπουλα μην τα πλησιάσει κανένας νεαρός, να βρεθεί κανείς στο Σουφλί, ήταν ο πραγματικός παράδεισος.
Και από το Σουφλί, μετάθεση στο ΣΒΟΠ, στο Χαϊδάρι. Θεέ μου, τι δυστυχία!
4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 10:45 πμ
suigenerisav
Tι τραβάγατε και σεις τότε ρε Θείο..
Τα διαβάζω και ένας κόμπος μ’ ανεβαίνει στο λαιμό-ωραίες εποχές, ‘αγνές’ που λες και του λόγου σου αν και δύσκολες.
Ούτε ρεξόνα και μέχρι να σκαρφαλώσεις στα βράχια της Μουνηχίας, (θα) είχες γίνει μού…σκεμα.
Από την άλλη, δεν υπήρχαν βέβαια «τα μέσα για αποτρίχωση» που λέει κι ο άλλος-κι αυτός ήταν όσο να πεις ένα ζήτημα..
Αίφνης πήρα πρέφα κάτι που μου σαφώς μου διέφευγε διαβάζοντας σε: ΤΩΡΑ κατάλαβα γιατί η ελληνική κοινωνία έχει ΤΟΣΟ μεγάλη ευαισθησία με το θέμα του «συνωστισμού»..
8)
πως δλδ και τραβάει τέτοια ζόρια τοσος κόσμος. σημειώστε όμως ότι για το ρέστο κόσμο, βασικό εξαγωγικό -λεκτικά- προϊόν παραμένει αδιαμφισβητήτως, the greek way..
Και απορώ γιατί κανείς (@#)&*^%Λιακο κλπ σε αυτή τη χώρα που όλοι μας κλέβουν κλπ-δεν χαίρεται όταν καταφανώς μας αναγνωρίζουν [τα επιτευγματα μας] και μας ΤΙΜΟΥΝ..??
Τι να πω-ανάποδοι άθρωποι είμαστε..
😉
4 Δεκεμβρίου, 2008 στις 12:17 μμ
zepos
Θείος: «Πανο,
με το Ζεπο μας χωριζουνε καμια τριανταρια χρονια αλλα μας ενωνει η Καστελλα»
Φχαριστώ ….μπάρμπα για το κοπλιμάν… Αν και δε με ξέρεις με κόβεις για 45άρη.. Μαγκιά μου ρε!
Φεύ! Αν ισχύει το 76 για πάρτη σου μου ρίχνεις βέβαια, εγώ είμαι τζόβενο μπροστά σου!! Αλλά μόνο λίγο πάνω από μια δεκαετία .
Τον περασμέλο Απρίλη κλείσαμε το γαμημένο το 62……..
Εκτός από τα βράχια, είχαν και γκαρσονιέρες όσοι λάβαιναν από τον γονιό το μηνιάτικο… Εγώ όλο στην τράκα … κρεββάτι λόγω .. δυσχέρειας..
Με αντικαταβολή όμως την φιλενάδα… Βλέπεις τότες πέρναγε η μπογιά μας..
Κατέβαιναν τα κορίτσια της Ραλείου με τις μπλε ποδιές στο πασαλιμάνι και τις καμακώναμε με μούρη και ψέμα σύννεφο! Ααααααχ!
18 Δεκεμβρίου, 2009 στις 10:42 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Ένα ακόμα ωλ τάϊμ κλάσσικ από τον Θείο! 🙂
19 Δεκεμβρίου, 2009 στις 12:04 μμ
Κλείτωρ
αχ βρε παλιομεσοφόρια τι τραβάν για σας τ’ αγόρια…!
19 Δεκεμβρίου, 2009 στις 8:04 μμ
Πάνος
Γιάννη και Κλείτορα,
σας χαιρετίζω εγκαρδίως: μέσα στην οικονομική αβεβαιότητα και στο πλήθος των σχολίων στα «πολιτικά» ποστ βρήκατε την ευκαιρία να σχολιάσετε σ’ αυτό εδώ, που ανεφέρεται στα βασικά του βίου! 😉
20 Δεκεμβρίου, 2009 στις 2:22 πμ
Δύστροπη Πραγματικότητα
Πάνο,
και η φτώχεια θέλει καλοπέραση. 😉
5 Μαΐου, 2013 στις 11:50 πμ
Αφώτιστος Φιλέλλην
«η φτώχεια θέλει καλοπέραση»
να συμπληρωσω για τους καθυστερημενους των προαστειων
της δεκαετιας του 70
1. Αναφιωτικα (οι κατοικες των λιθοξοων απο την Αναδη επι Οθωνος στην Πλακα στην ριζα του βραχου της Ακροπολης)μολις προλαβα χιππικα και φοιτητικα δωματια αρχες 70
2. Παρκα : αρχικα ο μονιμος τοπος συνευρεσης, μαλιστα λεγαμε οτι επρεπε ο δημος να κανει δωματια για τα ζευγαρακια
3. μετα ως φοιτητες, συλλογικες γκαρσονιερες (4 + φιλοξενουμνεος ο αρχηγος της παραταξης) και μετεπειτα ανα δυο η ατομικες.
4. Μετα σε παραλιες με τουριστριες,
5. Ενα καλοκαιρι με 2 αλλους φιλους μου + 4 Φιλανδεζες στο πατρικο, γιατι ελειπαν οι γονεις
6. Επειδη αρκετες φιλες μου ειχαν αυτοκινητα, αργοτερα σε Υμηττο, Τουρκοβουνια συνοικισμος Γεωργιου Παπανδρεου, Λυκαβηττος με πολυ ρισκο λογω συνωστισμου (περαστικων ανθρωπων), Πεντελη. Μερικες φορες την επεφταν και ματακηδες.
7. στα σπιτια τους
8……….
Ευτυχως που ημασταν καθυστερημενοι και περασαμε καλα. Αν στα πολυ… δραστηρια χρονια μας, ειχε εφευρεθει το internet και το….AIDS, δεν ξερω τι θα γινοταν.